Ο βομβαρδισμός του Βουργαρελίου Άρτας τον Μάιο του 1943 18:04

Το Βουργαρέλι είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της ορεινής Άρτας και απέχει 58 χιλ. από την πρωτεύουσα του νομού. Βρίσκεται στη νότια πλευρά των Τζουμέρκων, σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων, ανάμεσα σε δύο ελατοσκέπαστες λοφοσειρές, του Προφήτη Ηλία ανατολικά και της Ομαλής δυτικά, που το προστατεύουν σαν φυσική αγκαλιά...

---

...Στην περίοδο της Ιταλογερμανικής κατοχής η περιοχή υπέφερε πολλά, εξαιτίας της σκληρότητας των κατακτητών. Επιπλέον  επιλέχτηκε, λόγω της στρατηγικής θέσης της ,ως χώρος δράσης των αντάρτικων ομάδων, τόσο του ΕΔΕΣ όσο και του ΕΑΜ.

Τον Απρίλιο του 1943, ο Ναπ. Ζέρβας εγκατέστησε το αρχηγείο του, στο σπίτι του γιατρού Αναγνώστου. Το  Βουργαρέλι  έγινε η πρώτη πρωτεύουσα της ελεύθερης ορεινής Ελλάδας.

Οι Γερμανοί προέβησαν σε αντίποινα και στις 5 Μαΐου 1943,  βομβάρδισαν το χωριό. Τα γερμανικά αεροπλάνα έριξαν πάνω από 400 βόμβες. Τα θύματα ήταν 13 νεκροί και οι τραυματίες 30, οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού. Πολλά σπίτια καταστράφηκαν και πολλοί έμειναν άστεγοι. Το κακό ολοκληρώθηκε, στις 3 Οκτωβρίου του 1943, όταν οι Γερμανοί, το έκαψαν μαζί και με τα γύρω χωριά. Τότε κάηκε και ο Ι. Ναός του Αγ. Νικολάου, ο οποίος ξαναχτίστηκε, σε σχέδιο του αρχιτέκτονα και Ακαδημαϊκού Αναστασίου Ορλάνδου.

Στο  γερμανικό βομβαρδισμό, δύο βόμβες δεν εξερράγησαν. Σήμερα βρίσκονται στο μνημείο πεσόντων της πλατείας, για να διατηρείται η ιστορική μνήμη.

Ένα άλλο γεγονός που σχετίζεται με τα χρόνια της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, είναι η πρώτη θεατρική παράσταση του Θεάτρου του Βουνού, του μορφωτικού τμήματος του ΕΑΜ, που παίχτηκε στην πλατεία του Βουργαρελίου.

 Σ’ αυτήν την παράσταση πήραν μέρος και κάτοικοι του χωριού, όπως ο αείμνηστος Πύρρος Παπαδημητρίου.

Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν (Εμφύλιος, μετεμφυλιακά χρόνια),πολλοί κάτοικοι του χωριού, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, άλλοι στις πόλεις, για σπουδές ή αναζήτηση καλύτερης τύχης κι άλλοι σε χώρες του εξωτερικού.

Σήμερα το Βουργαρέλι, διανύει μία απ’ τις δύσκολες περιόδους της μακρόχρονης ιστορίας του,  με  τη δραματική μείωση του πληθυσμού του, λόγω της έλλειψης δυνατοτήτων και  κινήτρων, που θα επέτρεπαν την παραμονή των νέων στην περιοχή ή θα ωθούσαν  στην επιστροφή κάποιων από τα αστικά κέντρα.