Βανδαλισμοί στο Δημοτικό σχολείο Βουργαρελίου 14:20

Μανία καταστροφής ή σημεία των καιρών; ...

---

...
''Περνώντας κανείς σήμερα μπροστά απ’ το Δημοτικό σχολείο Βουργαρελίου με θλίψη θα διαπιστώσει ότι και αυτό το υπέροχο κτίριο υπέστη την επίθεση κάποιων «βανδάλων».

Ένα πανέμορφο πέτρινο κτίριο, το διδακτήριο του Σχολείου κτισμένο, όπως φανερώνει η επιγραφή πάνω από την είσοδο, το 1950, στη μπροστινή καθώς και τη δυτική όψη του, δέχτηκε την κακοποίηση στο μέγιστο βαθμό από κάποιους που πραγματικά δεν το σεβάστηκαν.

Δε σκέφτηκαν πόσο μεγάλη ζημιά προκαλούν στον πέτρινο τοίχο του και τι προσπάθεια θα απαιτηθεί στη συνέχεια για την αποκατάστασή του. Αποφάσισαν χωρίς δεύτερη σκέψη, να ζωγραφίσουν πάνω του με σπρέι και να γράψουν συνθήματα υπέρ κάποιας ομάδας ποδοσφαίρου της Ελλάδας. Συνήθως λέμε αυτό που είπε και ο Σοφοκλής: «Ένα λάθος που έγινε άθελα αξίζει την επιείκεια». Ναι, έτσι πρέπει να το δούμε. Όμως στο σχολείο αυτό ποτέ ως σήμερα δεν έγινε κάποια πράξη καταστροφής. Πάντα υπήρχε ο προσήκων σεβασμός.

Η βεβήλωση που αναφέρω σίγουρα δεν έγινε άθελα. Είμαι θα έλεγα βέβαιος ότι δεν ευθύνονται μικροί μαθητές γι’ αυτό. Πιστεύω ότι μεγαλύτεροι σε ηλικία το επιχείρησαν, πιθανώς εξωσχολικοί, γιατί ζωγράφισαν και έγραψαν σε αρκετό ύψος από το έδαφος.

Ορισμένοι, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Αλέξη Μινωτή που αφορούν τη νεότητα, διατυπώνουν την ένστασή τους: «Οι νέοι πρέπει να πνευματοποιηθούν λιγάκι. Ν’ αρχίσουν να στοχάζονται. Δεν είναι μόνο η καλοπέραση σκοπός της ζωής. Είναι και η σκέψη, ο στοχασμός, η τέχνη, η αισθητική, η ποίηση, πέρα από την καλοπέραση». Διακρίνουν ότι η οικογένεια και το σχολείο παίζουν τον καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του παιδιού. Δε διαφωνεί κανείς με όλα αυτά.

Πρέπει όμως να δεχτούμε ότι είναι και σημεία των καιρών. Οι επιρροές και οι προκλήσεις που δέχονται οι νέοι μας από το περιβάλλον είναι πολύ ισχυρές και είναι δύσκολο θα έλεγα να αντισταθούν. Δυστυχώς, όπως θα έχετε όλοι παρατηρήσει, όλες μα όλες οι πινακίδες του ΚΟΚ έχουν υποστεί την ίδια κακοποίηση κατά μήκος του επαρχιακού οδικού δικτύου της περιοχής μας.

Ακούγεται, ότι μερικοί συγχωριανοί μας έχουν δει ποιοι είναι αυτοί που επιχείρησαν και έκαναν το συγκεκριμένο «γκράφιτι». Καλό θα είναι λοιπόν να βοηθήσουν ώστε να μην επαναληφθεί το ίδιο «λάθος» στο μέλλον.

Ας μη μείνουμε στο «δε βαριέσαι» ή το «δεν πειράζει».Ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη του.

Σε ότι με αφορά πρέπει να πω ότι προχώρησα στις απαραίτητες ενέργειες άμεσα. Απευθύνθηκα στο Αστυνομικό τμήμα Βουργαρελίου, στο Δήμαρχο, Αντιδήμαρχο και πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Π.Ε του δήμου καθώς και στον Διευθυντή Πρωτ/θμιας Εκπ/σης του Νομού μας.

Στη δημοκρατία πρέπει να ασκείται έλεγχος και τα λάθη να διορθώνονται .Ο Ζαν Πολ Σαρτρ εστίασε στην έννοια της λέξης ελευθερία ως εξής:

«Ελευθερία δεν είναι να κάνει κανείς ότι θέλει, αλλά να θέλει ότι μπορεί να κάνει».

Κλείνοντας αυτή την αναφορά θέλω να θυμίσω τα λόγια του Ισοκράτη (Συγχωρήστε με για το μονοτονικό σύστημα που θα χρησιμοποιήσω):

«Οι γαρ κατ’ εκείνον τον χρόνον την πόλιν διοικούντες κατεστήσαντο πολιτείαν ουκ ονόματι μεν τω κοινοτάτω και πραοτάτω προσαγορευομένην, επί δε των πράξεων ου τοι αύτην τοις εντυγχάνουσι φαινομένην, ουδ’ η τούτον τον τρόπον επαίδευε τους πολίτας ώσθ’ ηγείσθαι την μεν ακολασίαν δημοκρατίαν, την δε παρανομίαν ελευθερίαν, την δε παρρησίαν ισονομίαν, την δ’ εξουσίαν του ταύτα ποιείν ευδαιμονίαν, αλλά μισούσα και κολάζουσα τους τοιούτους βελτίους και σωφρονεστέρους άπαντας τους πολίτας εποίησεν». (Αρεοπαγιτικός λόγος). Φυσικά πρέπει να ακολουθήσει και η αντίστοιχη μετάφραση για την κατανόηση όλων των παραπάνω (Οι υπογραμμίσεις θεωρώ ότι είναι απαραίτητες):

«Διότι εκείνοι που διοικούσαν την πόλη τότε (ενν. στην εποχή του Σόλωνα και του Κλεισθένη) δεν δημιούργησαν ένα πολίτευμα το οποίο μόνο κατ’ όνομα να θεωρείται το πιο φιλελεύθερο και το πιο πράο απ’ όλα, ενώ στην πράξη να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το ζουν. Ούτε ένα πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες έτσι ώστε να θεωρούν δημοκρατία την ασυδοσία, ελευθερία την παρανομία, ισονομία την αναίδεια και ευδαιμονία την εξουσία του καθενός να κάνει ότι θέλει, αλλά ένα πολίτευμα το οποίο, δείχνοντας την απέχθειά του για όσους τα έκαναν αυτά και τιμωρώντας τους, έκανε όλους τους πολίτες καλύτερους και μυαλωμένους»''.

Παναγιώτης Καραβασίλης
Προϊστάμενος του Δημοτικού Σχολείου Βουργαρελίου




syllogos-vourgareliou.gr