«Στην ιστορία η μετάνοια δεν είναι ικανή να κερδίσει μια χαμένη ευκαιρία και 1000 χρόνια δεν εξαγοράζουν μιας ώρας απερισκεψία» ... ...
Ο Μιχαήλ Παλαιολόγος, αυτοκράτορας της Νίκαιας, έκανε την απερισκεψία να περάσει με τα πλοία του τους Τούρκους από τη Μ. Ασία στην Ελλάδα, σαν συμμάχους του κατά του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Με το πέρασμα των χρόνων οι Τούρκοι δυνάμωσαν, έγιναν οι φοβερότεροι εχθροί του Βυζαντίου και δεν άργησαν, μιας και ο δρόμος τους ήταν γνώριμος, να περάσουν στην Ελλάδα για δικό τους πια λογαριασμό. Μέσα σε λίγες δεκαετίες κατέλαβαν την Θράκη, την Μακεδονία, την Θεσσαλία. Έφτασαν στα Γιάννινα και μπήκαν μέσα, ύστερα απ' τον «ορισμό» του Σινάν - Πασά, στις 9 Οκτωβρίου 1430. Ο τότε Δεσπότης της Ηπείρου Κάρολος Β' Τόκκος, περιορίστηκε στην 'Αρτα και την Πρέβεζα. Φαίνεται πως οι Τούρκοι έκαναν προσπάθειες να πάρουν και την Άρτα, αλλά αποκρούονταν από τις δυνάμεις του Δεσποτάτου. Μια τέτοια αποτυχημένη προσπάθεια μας διέσωσε ο Κυριάκος ο εξ Αγκώνος, που το 1436 βρισκόταν στην Άρτα. Το 1448 όμως πέθανε ο Κάρολος Β' και η χήρα του με τον ανήλικο γιο του Λεονάρδο Γ' δεν μπόρεσαν να κρατήσουν την κατάσταση. Ίσως στο μεταξύ οι Τούρκοι έπιασαν και τα στενά της Πρέβεζας κι έτσι οι Αρτινοί ζήτησαν να συνθηκολογήσουν. Οι Τόκκοι απέσυραν τα λιγοστά στρατεύματά τους και τα λάβαρά τους και τράβηξαν για τα νησιά του Ιονίου. Οι Τούρκοι έστησαν τα μπαϊράκια τους στο φρούριο της Άρτας. Ηταν 24 Μαρτίου 1449, ημέρα Δευτέρα. Οι Τούρκοι ήρθαν στην Άρτα από τη θάλασσα. Αυτό βγαίνει από το ότι επικεφαλής τους ήταν ο αρχιναύαρχος Φαΐκ - Πασάς. Και βέβαια ένας αρχιναύαρχος δεν θα ερχόταν από τα βουνά, από τα Γιάννινα, όπως λαθεμένα πιστεύει ο Π. Φουρίκης, τοποθετώντας την κατάληψη της Πρέβεζας σε χρόνο μεταγενέστερο από το 1449. Τη συνθήκη υποταγής της Άρτας την πήγε για επικύρωση στη Θεσσαλονίκη, στον αντιπρόσωπο του σουλτάνου, ο Αρτινός Δημήτριος Χαϊκάλης. Αυτός πέτυχε να δοθούν στους Αρτινούς μερικά προνόμια, που θα έκαναν τη ζωή τους κάπως υποφερτή: - Να πληρώνουν το πολύ 10 δράμια ασήμι για κεφαλιάτικο φόρο, ποσό χαμηλό σχετικά με το φόρο άλλων πόλεων. - Να θρησκεύονται ελεύθερα. - Να κάνουν με πομπή την εκφορά των νεκρών. Να κυνηγούν ελεύθερα με λαγωνικά σκυλιά. - Να φορούν σπιρούνια όταν ιππεύουν. - Να ντύνονται «πανδήμως» τις αποκριές. - Να κάνουν τις γιορτές και τους γάμους των με κάθε ελευθερία. Ο κατακτητής της Άρτας αρχιναύαρχος Φαϊκ, αγάπησε την πόλη που κατάκτησε. Έχτισε σε μιά ειδυλλιακή θέση, στις όχθες του Άραχθου, ένα μεγαλόπρεπο τζαμί, που το στόλισε με μάρμαρα από την Παρηγορήτισσα της Άρτας και από τη Νικόπολη. Γύρω από το τζαμί έφτιαξε κτιριακές εγκαταστάσεις και έκανε εκεί ένα Ιμαρέτ - ευαγές ίδρυμα δηλαδή. Εκεί μόνασε κι ο ίδιος σαν ιμάμης κι’ εκεί πέθανε και τάφηκε. Το χτίσιμο του τζαμιού συμβόλιζε τη μονιμότητα της τούρκικης κατάκτησης. Για τους Αρτινούς, οι σκοτεινοί αιώνες της σκλαβιάς άρχισαν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, θα αλωθεί από τους Τούρκους και η Κωνσταντινούπολη. Η ημέρα της πτώσης της «είναι μια μεγάλη ημερομηνία στην ιστορία», θα σημειώσει ο Παντίτ Νεχρού. Και ο Stefan Zweig θα συμπληρώσει: «Ο κρότος που έκανε το γκρέμισμα του σταυρού από το μεγάλο θόλο της Αγια-Σοφιάς, αντήχησε σ' όλη την εκκλησία, ξεπέρασε τούς τοίχους της και απλώθηκε πέρα μακριά. Η Δύση ανατρίχιασε». Πηγή: "Η Μάχη της Άρτας", Γιάννης Τσούτσινος (Περιοδικό "Ηπειρωτική Εστία") © Ta Nea tis Mikrospilias 24
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |