Κινδυνεύουν από μύκητα τα πλατάνια στην Ήπειρο! 14:03

Σε άμεσο κίνδυνο βρίσκονται τα πλατάνια σ’ ολόκληρη την Ήπειρο, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και ορισμένα υπεραιωνόβια δέντρα τα οποία άντεξαν στο χρόνο και την ανθρώπινη παρέμβαση και διατηρούνται ως τις μέρες μας!
Αιτία της απειλής, μία από τις πιο καταστρεπτικές νόσους δασικών δένδρων παγκοσμίως, η οποία έχει εισβάλει το τελευταίο διάστημα και στην Ήπειρο. Πρόκειται για την ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου, η οποία απειλεί να καταστρέψει τα υπεραιωνόβια δέντρα, τόσο της περιοχής μας όσο και εκείνα που βρίσκονται στις πηγές του ποταμού Ευρώτα, στο Αρκαδικό οροπέδιο και στην Αρχαία Ολυμπία. 
Σύμφωνα με δημοσίευμα του «Zougla.gr», ο μύκητας Ceratocystis platani, όπως ονομάζεται, που προκαλεί την ασθένεια, πρωτοεμφανίστηκε το 2003 στην Πελοπόννησο και από τότε έχει νεκρώσει στην συγκεκριμένη περιοχή χιλιάδες αιωνόβια πλατάνια! Αυτό σημαίνει, πως αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα θα κάνει ανάλογη ζημιά και στην Ήπειρο.
Η διασπορά του παθογόνου οργανισμού οφείλεται κυρίως σε μηχανήματα εκσκαφής και εργαλεία κοπής κλάδων. Στην Ελλάδα ο μύκητας πιθανότατα εισήχθη με φυτευτικό υλικό από την Ιταλία, χωρίς να αποκλείεται όμως η πιθανότητα να έφτασε στη χώρα μας με κάποιο μολυσμένο μηχάνημα ή εργαλείο. Αυτό πάντως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι, αν και ο μύκητας έχει νεκρώσει εκατοντάδες χιλιάδες πλατάνια στην Ευρώπη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν διαβλέπει κανέναν κίνδυνο και δεν έχουν ληφθεί μέτρα αντιμετώπισής του.

ΠΩΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΕΤΑΙ
Ο μύκητας C. platani αναπτύσσεται μέσα στα αγγεία του ξύλου στον κορμό, στα κλαδιά και στις ρίζες των δένδρων που προσβάλλει. Σε μεγάλα δένδρα παρατηρούνται συμπτώματα ημιπληγίας, με την εμφάνιση νεκρώσεων σε έναν μεγάλο βραχίονα στη μία πλευρά του δένδρου, στη συνέχεια όμως η προσβολή επεκτείνεται και στο υπόλοιπο δένδρο. Σε μικρότερα δένδρα είναι συχνότερα τα συμπτώματα αποπληξίας, με ολική νέκρωση του δένδρου. 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ…
Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ασθένειας είναι ο μεταχρωματισμός του ξύλου, που παρατηρείται μετά την αφαίρεση του φλοιού σε προσβεβλημένα τμήματα του κορμού ή των κλαδιών που δεν έχουν ακόμα νεκρωθεί, συνήθως κοντά σε έλκη, στα όρια του νεκρού και του ζώντος σομφού ξύλου.(πηγή:agiorgitikanews.weebly.com)

---