1874: Καταστολή διαδηλώσεων με... paintball 16:31

Με όσα διαδραματίζονται στις μέρες μας από τους «Αγανα­κτισμένους» με τις διαδηλώ­σεις και τις συγκεντρώσεις στην πλα­τεία Συντάγματος, αλλά και τα χημικά που ρίχνει η αστυνομία για τη διάλυση των διαδηλωτών, αναγκαστικά γυρνά­με 138 χρόνια πίσω, τέσσερις περίπου δεκαετίες μετά την ίδρυση του νεοελ­ληνικού κράτους, για να παρακολου­θήσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις της εποχής αντι­μετώπιζαν τις διαδηλώσεις και τους διαδηλωτές...  

...Καλό είναι λοιπόν να ξέρετε ότι οι Έλληνες αρμόδιοι είναι οι πρώτοι που ανακάλυψαν τις πυροσβεστικές αντλί­ες και τη χρήση νερού για να διαλύουν τις διαδηλώσεις της εποχής!
Ήταν μια πρακτική που εφαρμό­στηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1874, όταν πρωθυπουργός ήταν ο Δ. Βούλγαρης, ο επονομαζόμενος και «Τζουμπές», και υπουργός Στρατιωτι­κών ο Δ. Γρίβας.

Λαϊκή εξέγερση

Ήταν μια περίοδος που η λαϊκή εξέ­γερση φούντωνε στην Αθήνα. Ο Χαρί­λαος Τρικούπης δημοσιεύει το περίφη­μο άρθρο «Τις πταίει;» και οι Κουμουνδούρος, Ζαΐμης και Δεληγιώργης τίθε­νται επικεφαλής της κίνησης κατά της τότε κυβέρνησης. Οι βουλευτές του Βούλγαρη «αποδοκιμάζονται αγρίως» στους δρόμους και τα καφενεία, γιου-χαΐζονται και τα ονόματά τους γράφο­νται σε μια μεγάλη μαύρη πλάκα.

Το Πανεπιστήμιο και τα Προπύλαια είχαν μετατραπεί σε καμίνι - ορμητή­ριο της αντιπολίτευσης. Οι φοιτητικές διαδηλώσεις προκαλούσαν τρόμο στους κυβερ­νώντες, καθώς επη­ρέαζαν ιδιαίτερα την πολιτική κα­τάσταση. Μάταια η κυβέρνηση επι­χειρούσε να τις δια­λύσει. Οι έφιπποι χωρο­φύλακες «την έπεφταν» αγρίως κατά των διαδηλωτών, οι οποίοι αντα-πέδιδαν με άγριους λιθοβολισμούς.

Τότε ακριβώς οι κυβερνητι­κοί «εγκέφαλοι», σε μια «στιγμή έκλαμψης», είχαν τη φαεινή ιδέα -σε παγκόσμια πρωτοτυπία - να εφαρμόσουν έναν αποτελεσματικό τρόπο για τη διάλυση των συγκεντρώσεων, την πυροσβεστική τρόμπα…

Νερό και μελάνι!

Κατά τη διάρκεια λοιπόν μιας με­γάλης συγκέντρωσης, αντί να εμφανι­στούν έφιπποι χωροφύλακες ως συνή­θως, πυροσβεστικές τρόμπες έκαναν το ντεμπούτο τους.

Ανύποπτοι οι διαδηλωτές βάδιζαν αποδοκιμάζοντας την κυβέρνηση, όταν οι αντλίες άρχισαν να τους καταβρέ­χουν. Οι πυροσβέστες δεν αρκέστηκαν μόνο στη ρίψη νερού. Πρόσθεσαν μέσα και μελάνι (!) και οφείλουμε να αναγνω­ρίσουμε πως οι άνθρωποι ήταν αιώνες μπροστά…

Χωρίς δακρυγόνα και χημικά κατά­φεραν, με «φιλικά» προς τους διαδη­λωτές και το περιβάλλον μέσα, αφενός να διαλύσουν τις επικίνδυνες συγκε­ντρώσεις και αφετέρου να «στιγμα­τίσουν» μια και καλή τους ταραξίες - εχθρούς του «Τζουμπέ». Αυτή ήταν και η επίσημη πρώτη, σε διεθνές επίπεδο, της πυροσβεστικής αντλίας εναντίον διαδηλωτών.


Το 1892 με… Μπαϊρακτάρη

Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, το 1892, ο πασίγνωστος για τον αυταρ­χισμό του διευθυντής της αστυνομίας Δ. Μπαϊρακτάρης, για τον οποίο τό­σα έχουν γραφτεί, κατέφυγε και πάλι στις πυροσβεστικές αντλίες. Ο «παλι­καράς» της τότε αστυνομίας ανέλαβε, για λογαριασμό του Τρικούπη αυτήν τη φορά, να αντιμετωπίσει τον κόσμο του Ψυρρή, που υποστήριζε παραδοσιακά τον Δηληγιάννη. Είναι η εποχή που οι πυροσβεστικές αντλίες μετατρέπονται σε εκλογικό «όπλο».

Έτσι στην προεκλογική περίοδο ο Μπαϊρακτάρης ανέλαβε να «εποπτεύ­ει»  τις συγκεντρώσεις στην Αθήνα και δεν έχασε την ευκαιρία. Έβγαλε αμέ­σως φιρμάνι με στόχο, όπως φαίνεται, να περιορίσει το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι»... Μόνο μέρα θα γίνονται συγκεντρώσεις, έλεγε και ζητούσε τη διάλυσή τους μετά τις εννέα το βρά­δυ, απαγορεύοντας δηλαδή τις συγκεντρώσεις τα βράδια (κάτι μας θυμίζει αυτό το μέτρο...).

Τους έκαναν… μούσκεμα

Δεν άργησε βέβαια να έλθει και η εφαρμογή του μέτρου. Ήταν ένα από­γευμα όταν, σε συγκέντρωση οπαδών του Δ. Ράλλη, ο Αγησίλαος Γιαννόπου­λος εκφωνούσε λόγο από τον εξώστη της «Εφημερίδος» και ο σκληροτράχη­λος Μπαϊρακτάρης απλώς κοιτούσε το ρολόι του… Μόλις πέρασε η ώρα και ο ομιλητής δεν φαινόταν διατεθειμένος να κλείσει την ομιλία του, ο Μπαϊρακτάρης παρενέβη στη συγκέντρωση και με τη βαριά φωνή του – που προκαλούσε τρόμο – κάλεσε δημοσίως τον ομιλη­τή να τελειώνει γιατί «έχει παρέλθει η ώρα…». Ο ομιλητής αρνήθηκε, ενώ ταυτόχρονα ακούστηκαν φωνές, «έξω η Αστυνομία», από το μπαλκόνι και το ακροατήριο… Ακολούθησε γενική σύρ­ραξη… και τότε έκαναν την εμφάνισή τους οι πυροσβέστες με αντλίες.

Σε λίγο, ο ομιλητής και το ενθουσιώ­δες ακροατήριο θα γίνονταν μούσκε­μα από το νερό και θα σημαδεύονταν από το μελάνι… Και σαν να μην έφθανε αυτό, οι πυροσβέστες δεν αρκέστη­καν μόνο στο κατάβρεγμα των παρευρισκόμενων διαδηλωτών, αλλά έριξαν νερό και μελάνι ακόμη και μέσα στην εφημερίδα, καταβρέχοντας τους δη­μοσιογράφους που δεν είχαν σχέση με τη συγκέντρωση, αποδεικνύοντας ότι η αντιπάθεια τέτοιων αυταρχικών μηχα­νισμών κατά των εφημερίδων και των δημοσιογράφων είναι διαχρονική.

Η ιστορία αυτή έχει δημοσιοποιηθεί από τον ιστορικό ερευνητή και δημο­σιογράφο ΛευτέρηΣκιαδά στην εφη­μερίδα «ΜΙΚΡΟΣ ΡΩΜΗΟΣ».
www.mikros-romios.gr


topontiki.gr