18 χρόνια από την κοίμηση του Γέροντα Παϊσιου - Η ιστορία του μικρού Γιωργάκη από το Θιβέτ

Άρθρο του Παναγιώτη Τσιρώνη

Σαν χτες, 12 Ιουλίου 1994, απεβίωσε ένας από τους μεγαλύτερους αγίους της εποχής μας (δεν ανακηρύχθηκε από την επίσημη εκκλησία ακόμα), ο πατήρ Παϊσιος ο Αγιορείτης...

---

...Ο Γέροντας Παϊσιος  συνδέεται άρρηκτα με την Ήπειρο καθώς παρότι γεννήθηκε στην Μικρά Ασία, μεγάλωσε και έζησε ένα μεγάλο μέρος της ζωής του στην Κόνιτσα.

Ο Γέροντας  Παίσιος (κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης) γεννήθηκε το 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας που βρίσκεται στην Μικρά Ασία και προτού γίνει μοναχός ονομάζονταν Αρσένιος . Γονείς του ήταν ο Πρόδρομος και η Ευλαμπία Εζνεπίδου και είχε ακόμα 9 αδέρφια. Μάλιστα είχε την τύχη να βαπτιστεί από έναν Άγιο της περιοχής του τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη (εορτάζει στις 10 Νοεμβρίου) ο οποίος προβλέποντας το μελλοντικό βίο του μικρού ζήτησε να του δώσουν το όνομά του. Ένα μήνα σχεδόν μετά την βάπτισή του η οικογένεια του ακολούθησε τον δρόμο της προσφυγιάς για την Ελλάδα όπου και εγκαταστάθηκε τελικά στην Κόνιτσα. 

Το 1945 σε ηλικία 21 ετών κατατάχτηκε στο στρατό υπηρετώντας ως ασυρματιστής στην περίοδο του εμφυλίου ενώ ήταν  παρών και στη μάχη στο Γράμμο. Το 1954 εγκαταστάθηκε στο Άγιο Όρος και εκάρη  μοναχός  με το όνομα Αβέρκιος . Στο Άγιο Όρος μόνασε αρχικά στη μονή Εσφιγμένου και στη συνέχεια στην μονή Φιλοθέου. 

Από το 1958 μέχρι το 1964 ο γέροντας μόνασε εκτός Αγίου Όρους καθώς για ένα διάστημα γύρισε στην πατρίδα του την Κόνιτσα με σκοπό να πολεμήσει την αίρεση των μαρτύρων του Ιεχωβά που απειλούσαν την περιοχή με τον προσηλυτισμό τους, μονάζοντας στο μοναστήρι του Στομίου. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Όρος Σινά όπου ασκήθηκε στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. 

Το 1968 επέστρεψε στο Άγιο Όρος  περνώντας από διάφορα μοναστήρια, σκήτες και κελιά μέχρι να εγκατασταθεί τελικά στην περιοχή της «Παναγούδα» το 1979. Κοιμήθηκε σαν χτες 12 Ιουλίου του 1994(29 Ιουνίου με το παλαιό ημερολόγιο) σε ηλικία 70 ετών και ενταφιάστηκε στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Ο τάφος του είναι τόπος προσκυνήματος καθώς ο γέροντας κάνει πολλά θαύματα σε  πιστούς και απίστους.

Το κείμενο που ακολουθεί αναφέρεται σε μια θαυμαστή εμπειρία από τη ζωή του γέροντα και αποδεικνύει ότι ο Χριστιανισμός είναι η μοναδική και αληθινή πίστη. Τουλάχιστον σε αυτούς που πιστεύουν….

Ο Γιωργάκης από το Θιβέτ

Ήρθε στο Άγιο  Όρος και  γύριζε στα μοναστήρια ένας νέος ηλικίας 16-17 χρόνων, ο Γιωργάκης. Από ηλικίας τριών ετών οι γονείς του τον έβαλαν σε βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ. Προχώρησε πολύ στην Γιόγκα, έγινε τέλειος μάγος, μπορούσε να καλεί όποιον δαίμονα ήθελε. Είχε μαύρη ζώνη και ήξερε τέλεια καράτε. Με την δύναμη του Σατανά έκανε επιδείξεις πού προξενούσαν εντύπωση. 

Χτυπούσε με το χέρι του μεγάλες πέτρες και έσπαζαν σαν καρύδια. Μπορούσε να διαβάζει κλειστά βιβλία. Έσπαζε στην παλάμη του φουντούκια, έπεφταν κάτω τα τσόφλια και οι καρποί έμεναν κολλημένοι στο χέρι του.

Κάποιοι μοναχοί έφεραν τον Γιωργάκη στον Γέροντα Παϊσιο για να τον βοηθήσει. Ρώτησε τον Γέροντα, τί δυνάμεις είχε και τί μπορούσε να κάνει. Απάντησε ότι ό ίδιος δεν έχει καμιά δύναμη και ότι όλη η δύναμη είναι του Θεού. Ο Γιωργάκης θέλοντας να  επιδείξει  την δύναμη του συγκέντρωσε το βλέμμα του σε μια μεγάλη πέτρα πού ήταν σε απόσταση και η πέτρα έγινε θρύψαλα. Τότε ό Γέροντας σταύρωσε μια μικρή πέτρα και του είπε να την σπάσει και αυτή.
Αυτός συγκεντρώθηκε, έκανε τα μαγικά του, άλλα δεν κατάφερε να την σπάσει. Τότε άρχισε να τρέμει και οι σατανικές δυνάμεις, πού νόμιζε ότι έλεγχε, μη μπορώντας να  σπάσουν την πέτρα, στράφηκαν εναντίον του και τον εκσφενδόνισαν στην άλλη όχθη του ρέματος. 

Ο Γέροντας τον μάζεψε σε άθλια κατάσταση. Την «Άλλη φορά», διηγήθηκε ο Γέροντας, «ενώ συζητούσαμε, ξαφνικά σηκώθηκε, μου έπιασε τα  χέρια και μου τα γύρισε προς τα  πίσω. «Αν  μπορεί, ας έρθει να σε  ελευθερώσει ο Άγιος Αρσένιος», μου είπε. Το αισθάνθηκα σαν βλασφημία. Κούνησα έτσι λίγο τα χέρια μου και τινάχθηκε πέρα. Μετά σαν αντίδραση πήδησε ψηλά και πήγε να με  χτυπήσει  με το πόδι του, άλλα το πόδι του σταμάτησε κοντά στο πρόσωπο μου, σαν  να βρήκε ένα αόρατο εμπόδιο! Με φύλαξε ό Θεός.

»Τη νύχτα τον κράτησα και  κοιμήθηκε στο κελί μου. Οι δαίμονες τον έσυραν μέχρι κάτω στον λάκκο και  τον έδειραν για την αποτυχία του. Το πρωί σε κακή κατάσταση, τραυματισμένος, γεμάτος αγκάθια και χώματα, ομολογούσε: «Με έδειρε ό Σατάν, γιατί δεν μπόρεσα να σε νικήσω».

Έπεισε τον Γιωργάκη να του φέρει τα μαγικά του βιβλία και τα έκαψε.

Ό Γέροντας τον κράτησε λίγο κοντά του και τον βοήθησε, όσο έκανε υπακοή. Ενδιαφέρθηκε να μάθει, αν είναι βαπτισμένος, και μάλιστα έμαθε και σε ποια Εκκλησία είχε βαπτισθεί. Ο Γιωργάκης συγκλονισμένος από την δύναμη και την χάρη του Γέροντα, επιθυμούσε να  γίνει μοναχός αλλά δεν μπόρεσε.

Ό Γέροντας χρησιμοποιούσε την περίπτωση του Γιωργάκη για  να αποδείξει πόσο μεγάλη είναι η πλάνη αυτών πού νομίζουν ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, όλες τον ίδιο Θεό πιστεύουν, και ότι δεν διαφέρουν οι Θιβετιανοί μοναχοί από τους Ορθοδόξους.