Όταν ένας σκύλος έσωνε ένα Μουντιάλ! 17:14

Υπάρχουν κάποια πράγματα σ’ αυτόν τον κόσμο που, αν μπορούσαν να μιλήσουν, θα είχαν φοβερές ιστορίες να διηγηθούν. Ένα από αυτά είναι το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ.  

---

...Και, επειδή αυτό δεν θα μπορέσει να… πει ποτέ την ιστορία του, ας τη διηγηθούμε σήμερα, ανήμερα της… εύρεσής του!

Όταν η FIFA αποφάσισε την διοργάνωση του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου, στην Ουρουγουάη το 1930, έπρεπε να βρει και ένα τρόπαιο, για να το απονείμει στον νικητή της διοργάνωσης. Έτσι, ανέθεσε στον Γάλλο γλύπτη Αμπέλ Λαφλέρ να δημιουργήσει ένα τρόπαιο. Ο Λαφλέρ έβαλε τα δυνατά του και έφτιαξε ένα πανέμορφο τρόπαιο, από ασήμι και χρυσάφι, σε μία βάση από ημιπολύτιμο λίθο, το οποίο απεικόνιζε την Νίκη, την αρχαία θεά της νίκης, να στηρίζει το κύπελλο. Γι’ αυτό και το τρόπαιο ονομάστηκε αρχικά «Victory», δηλαδή «Νίκη». 

Το τρόπαιο ταξίδεψε με το πλοίο Κόντε Βέρντε από τη Γαλλία στην Ουρουγουάη, μαζί με τον πρόεδρο της FIFA, Ζιλ Ριμέ, και τις αποστολές της Γαλλίας, της Ρουμανίας και του Βελγίου. Βέβαια, καμία από αυτές τις 3 ομάδες δεν κατάφερε να το σηκώσει στο τέλος της διοργάνωσης. Οι πρώτοι που το κατέκτησαν ήταν οι γηπεδούχοι Ουρουγουανοί, μετά από έναν συναρπαστικό τελικό κόντρα στην Αργεντινή.

Το τρόπαιο το κρατούσε στην κατοχή του ο νικητής, μέχρι να το παραδώσει στον επόμενο. Έτσι, το 1934 το τρόπαιο πήγε στην Ιταλία, η οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο και το 1938.

Και μετά, ήρθε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανεστάλη, και το τρόπαιο πέρασε την πρώτη του περιπέτεια: Ο Ιταλός αντιπρόεδρος της FIFA, Οτορίνο Μπαράσι, το μετέφερε από την τράπεζα όπου φυλασσόταν κρυφά, μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια, και το μετέφερε στο σπίτι του, όπου το έκρυψε για χρόνια κάτω από το κρεβάτι του, ώστε να μην πέσει στα χέρια των Ναζί.

Το 1946, λίγο μετά το τέλος του πολέμου, το τρόπαιο μετονομάστηκε σε «τρόπαιο Ζιλ Ριμέ», προς τιμήν του επί 33 χρόνια προέδρου της FIFA και εμπνευστή του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Όταν η διοργάνωση επανήλθε, το 1950, το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ επέστρεψε στην Ουρουγουάη, που το κατέκτησε μετά από μία επική νίκη σε βάρος της Βραζιλίας, μέσα στο κατάμεστο Μαρακανά. Το 1954 ήταν η σειρά της Γερμανίας να το κατακτήσει, ενώ το 1958 και το 1962 το τρόπαιο έμεινε στα χέρια της Βραζιλίας.

Η δεύτερη μεγάλη περιπέτεια του τροπαίου ήρθε το 1966. Εκείνη τη χρονιά, το Παγκόσμιο Κύπελλο θα διεξαγόταν στα γήπεδα της Αγγλίας, κι έτσι το Ζιλ Ριμέ έφτασε στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 1966. Οι Άγγλοι το τοποθέτησαν σε έναν εκθεσιακό χώρο στο Γουέστμινστερ, όπου ο καθένας μπορούσε να το δει από κοντά. Ωστόσο, φαίνεται ότι κάποιοι ήθελαν να το δουν από ακόμα πιο κοντά, κι έτσι… το έκλεψαν, παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας!

Αυτό ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στους Άγγλους: Λίγους μήνες πριν την έναρξη της διοργάνωσης, το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου είχε εξαφανιστεί. Παράλληλα με τις έρευνες για τους δράστες, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας ανέθεσε κρυφά σε έναν γλύπτη να κατασκευάσει ένα ακριβές αντίγραφο του Ζιλ Ριμέ, ώστε να απονεμηθεί στους νικητές της διοργάνωσης, σε περίπτωση που το αυθεντικό τρόπαιο δεν είχε βρεθεί ακόμα.

Ωστόσο, οι Άγγλοι στάθηκαν τυχεροί: Μία εβδομάδα μετά την κλοπή (σαν σήμερα, 28 Μαρτίου 1966) ο Ντέιβιντ Κόρμπετ, ένας ναυτεργάτης, βγήκε από το σπίτι του για να πάρει ένα τηλέφωνο, μαζί με τον σκύλο του, τον Πικλς. 

---

Ο Πικλς εντόπισε ένα αντικείμενο θαμμένο κάτω από έναν φράχτη, τυλιγμένο σφιχτά με φύλλα εφημερίδας. Όταν ο Κόρμπετ ξετύλιξε τα φύλλα της εφημερίδας και είδε χαραγμένα πάνω σε ένα χρυσό γλυπτό τα ονόματα «Γερμανία, Ουρουγουάη, Βραζιλία», τότε κατάλαβε ότι ο σκύλος του είχε μόλις ανακαλύψει το χαμένο Ζιλ Ριμέ!

Περιττό να πούμε ότι ο Πικλς έγινε εθνικός ήρωας των Άγγλων μέχρι τον θάνατό του, το 1973. Πολύ περισσότερο όταν η Αγγλία, μετά από όλη αυτήν την περιπέτεια, κατέκτησε το τρόπαιο για πρώτη (και μοναδική μέχρι σήμερα) φορά στην ιστορία της.

Το 1970 έμελλε να είναι και η τελευταία χρονιά που απονεμήθηκε το Ζιλ Ριμέ. Βλέπετε, νικήτρια αναδείχθηκε η Βραζιλία, για τρίτη φορά στην ιστορία της, κι έτσι απέκτησε το δικαίωμα να κρατήσει το τρόπαιο για πάντα. Από τότε, το τρόπαιο αντικαταστάθηκε με αυτό που όλοι ξέρουμε σήμερα και απονέμεται στον νικητή της κάθε διοργάνωσης.

Θα περίμενε κανείς ότι οι περιπέτειες του τροπαίου θα σταματούσαν εκεί. Ότι το Ζιλ Ριμέ θα φυλασσόταν σε κάποια προθήκη και θα αναπαυόταν εκεί επ’ άπειρον.

Λάθος. Γιατί το 1983, το τρόπαιο εκλάπη για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά από τα γραφεία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας, όπου φυλασσόταν. Σύμφωνα με τον Άλεξ Μπέλος και το βιβλίο του «Futebol», το τρόπαιο βρισκόταν σε μία προθήκη με ειδικό άθραυστο γυαλί, όμως το πίσω μέρος της ήταν ξύλινο, κι έτσι οι δράστες μπόρεσαν με έναν απλό λοστό να αφαιρέσουν το ξύλο και να αποσπάσουν το κύπελλο.

Από τότε, κανείς δεν ξαναείδε το τρόπαιο Ζιλ Ριμέ. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, οι δράστες έλιωσαν το τρόπαιο και το μετέτρεψαν σε ράβδους χρυσού. Μάλιστα, τέσσερα άτομα καταδικάστηκαν από δικαστήριο για την κλοπή. Αλλά όλα αυτά λίγη σημασία έχουν. Το αυθεντικό τρόπαιο, που έκανε τόσα ταξίδια, που πέρασε τόσες περιπέτειες, σήμερα δεν υπάρχει. Στη θέση του έχουν μείνει για να θυμίζουν την ύπαρξή του δύο ρεπλίκες: η μία βρίσκεται στα γραφεία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας, και αντικαθιστά το τρόπαιο που κλάπηκε από εκεί το 1983.

Η άλλη είναι η ρεπλίκα που κατασκεύασαν οι Άγγλοι το 1966, η οποία βγήκε σε πλειστηριασμό το 1997 και την απέκτησε η FIFA έναντι 254.500 αγγλικών λιρών – μάλιστα, το ποσό ήταν τόσο μεγάλο, που κυκλοφόρησε έντονα η φήμη ότι δεν επρόκειτο για ρεπλίκα, αλλά για το πραγματικό τρόπαιο Ζιλ Ριμέ! Σήμερα, αυτή η ρεπλίκα βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου της Αγγλίας, στην πόλη Πρέστον.

Τι κρίμα, ένα τόσο όμορφο και ιστορικό τρόπαιο να είχε τέτοιο άδοξο τέλος…

soccerplus.gr

---