Κάτια Γιαννακοπούλου:Η δολοφόνος του αρχιμανδρίτη 18:42

Ιούλιος του 1997. Μια γυναίκα συγκλονίζει με την προσωπική της ιστορία. Έστρεψε το όπλο και σκότωσε τον εραστή της. Το έγκλημα που διαπράττει, σχεδόν, πρωτόγνωρο για την ελληνική κοινωνία, όπως κι ο έρωτάς της με έναν άνδρα που ήταν απαγορευμένος. Ακόμα και σαν όνειρο...

---

...Η Κάτια Γιαννακοπούλου, σύζυγος και μητέρα ενός αγοριού. Θύμα συναισθηματικής, ερωτικής και σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Γίνεται θύτης, κι εκτελεί με 7 σφαίρες έξω από το σπίτι του στη Ν. Σμύρνη τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη, με τον οποίο διατηρούσε ερωτικό δεσμό. «Αν μπορούσα να τον αναστήσω με πέντε φιλιά, ποτισμένα από το αίμα της μετανιωμένης μου καρδιάς, θα το έκανα», δήλωνε μετά την πράξη της.

Ο 52χρονος Άνθιμος Ελευθεριάδης ήταν ιερέας του ναού της Παναγίτσας Παλαιού Φαλήρου. Εκεί τον γνώρισε, στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η 35χρονη –τότε - Κάτια Γιαννακοπούλου, με οδηγό την πίστη της, αφοσιώθηκε στην εκκλησία. Ερωτεύτηκε τον αρχιμανδρίτη "απόλυτα, ολοκληρωτικά και παράφορα", όπως θα δήλωνε μετά την τραγική κατάληξη της σχέσης τους.

Η διακονία και οι «αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης»

Όλα ξεκίνησαν τυχαία. Η Κάτια Γιαννακοπούλου, ήταν μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, με προσωπικά προβλήματα, σε αδιέξοδο. Δεν ήταν θρησκόληπτη. Αναζητά όμως καταφύγιο στην εκκλησία. Αναζητά έναν πνευματικό πατέρα. Αποφασίζει να πάει στον εξομολογητή μετά από 20 χρόνια. Τότε συνάντησε τον Άνθιμο Ελευθεριάδη. Τον αρχιμανδρίτη που με το κήρυγμά του, γοήτευε τους συνομιλητές και το ποίμνιο του.

Η διακονία του, οδηγός για εκείνη που τον θαύμαζε. Δεν έχανε στιγμή να αναφέρεται στις αρετές του. Ο λόγος του, τη μάγεψε. Έγινε ο πνευματικός της. Κι έτσι, πέρασαν δύο μήνες. Ο έρωτας ακόμη δεν είχε εμφανιστεί.

Ο αρχιμανδρίτης ήταν εκείνος που αποφάσισε να την καλέσει στο σπίτι του. Κι εκείνη, πήγε χωρίς επιφύλαξη… Μίλησαν ώρες ατελείωτες. Τον άκουγε να κηρύττει κι ο λόγος του, γινόταν βάλσαμο στην ψυχή της. Την είχε κυριεύσει, κι εκείνη, παραδομένη στην ακατανίκητη έλξη που της ασκούσε, παραδόθηκε όταν της πρότεινε να «της διδάξει τον έρωτα. Να είναι η Φοίβη του και να τον διακονεί όπως η Φοίβη τον Άγιο Παύλο». Ο χρόνος είχε σταματήσει για εκείνη.

Μετά ήρθαν οι τύψεις να την κυριεύσουν, να τη στοιχειώσουν και οδήγησαν τα βήματά της και πάλι στην εκκλησία. Στην εξομολόγηση. Για την απαγορευμένη ηδονή που έζησε θέλησε να μιλήσει στον πνευματικό της, στον Άνθιμο. Εκείνος την άκουσε, απέδωσε τα πάντα «στις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης» και έδωσε άφεση, παίρνοντας από πάνω της, τις ενοχές που την είχαν κυριεύσει.

Από το Θεό στον έρωτα..

Δεν είχε πια τίποτε σημασία, για εκείνη. Όλος ο κόσμος της, εκείνος.. ο "επίγειος Θεός της". Ένας νέος δρόμος ανοιγόταν μπροστά της. Ένας έρωτας, χωρίς περιορισμούς, δίχως όρια. Ο έρωτάς τους θυελλώδης και τα αισθήματα που κυρίευαν την Γιαννακοπούλου δυνατά, και ανεξέλεγκτα. Μια σχέση με διάρκεια και πάθος.

Οι επαφές τους όλο και πιο συχνές, τρεις και τέσσερις φορές την εβδομάδα. Βίωνε, μαζί του, την απόλυτη ταύτιση.» Ζούσε για εκείνον και θα έκανε τα πάντα για εκείνον.

Όμως τότε ο αρχιμανδρίτης, της ζητάει μπει ένα τέλος. Η απόλυσή του Άνθιμου Ελευθεριάδη από την εκκλησία του Παλαιού Φαλήρου, -για αδιευκρίνιστους λόγους ακόμα και σήμερα - από τον Μητροπολίτη Αγαθάγγελο, ήταν η ευκαιρία που αναζητούσε. Αποφασίζει να φύγει στο Εξωτερικό.

Στο Λονδίνο..

Το 1995 τον βρίσκει στο Λονδίνο. Ο Άνθιμος, προσπαθεί να διακόψει αυτή τη σχέση.

Η Κάτια Γιαννακοπούλου όμως, επιμένει. Τον επισκέπτεται συνέχεια. Ταξιδεύει ακόμα και αυθημερόν. Για να τον δει, έστω για λίγο. Πάντα κρυφά από το σύζυγό της. Κρατάει το μυστικό της, για περισσότερα από επτά χρόνια, κάτι που θα παραδεχτεί και στην απολογία της.

Ο ιερωμένος αντιλαμβάνεται το πάθος της που γίνεται «θηλιά» και πλησιάζει να τον «πνίξει». Προσπαθεί να διακόψει. Ο «πατέρας Άνθιμος», όπως τον αποκαλούσε, δεν την βλέπει όπως πριν. Το νοιώθει. Το καταλαβαίνει. Δεν την ήθελε όπως πρώτα. Δείχνε κουρασμένος, απόμακρος και αδιάφορος.

Όσο όμως εκείνος την απομακρύνει, τόσο εκείνη επιμένει περισσότερο. Η Κάτια Γιαννακοπούλου εμφανίζεται απρόθυμη να αποδεχτεί την απόφασή του, να μην υπάρχει δηλαδή πια χώρος για εκείνη στη ζωή του.

Ο εκβιασμός..

Όταν η Γιαννακοπούλου συνειδητοποιεί ότι ο Ελευθεριάδης έχει βάλει τέλος στη σχέση τους, αρχίζει να τον εκβιάσει. Ο ιερωμένος την αγνοεί..

Ένα «πάζλ» συναισθηματικών εκρήξεων, ανάμεσα στο πάθος και το μίσος, που γέννησε ο απόλυτος έρωτας. Οι ενοχές που στοίχειωσαν έγιναν τύψεις και απελπισία και οδήγησαν στο θάνατο. Μέσα στο παραλήρημα του πάθους, ζητούσε τη «δικαίωση», που θα σταθμίσει, θα μετριάσει τα πάθη, θα ισορροπήσει τα μίση, για να επέλθει η κάθαρση. Τότε, ήταν που πήρε τη μεγάλη απόφαση. Να τον δολοφονήσει(!)

Από το Θεό στο έγκλημα..

Τρίτη 22 Ιουλίου 1997.

Φόρεσε την περούκα που της είχε αγοράσει εκείνος -ώστε να μη την αναγνωρίζουν- και αγόρασε ένα περίστροφο. Με δανεικό αυτοκίνητο και προκλητική εμφάνιση, αρχίζει να παρακολουθεί το διαμέρισμά του αρχιμανδρίτη και τον περιμένει να επιστρέψει από το Λονδίνο.

Ο επίλογος γράφεται την ώρα που ο Άνθιμος Ελευθεριάδης, περνάει το κατώφλι της πολυκατοικίας που διέμενε, στη Ν.Σμύρνη. Τον πυροβόλησε με μανία. Στο σώμα και στο κεφάλι. Πυροβόλησε 7 φορές, ώσπου τελείωσαν οι σφαίρες. Μέσα στην αναταραχή η Κάτια Γιαννακοπούλου, καταφέρνει να χαθεί στο πλήθος.

Δύο μέρες καταζητούμενη. Ύστερα από περιπλάνηση, η 42χρονη- πλέον- Κάτια Γιαννακοπούλου, εντοπίζεται και συλλαμβάνεται στις (24/07), έξω από το Μοναστήρι στη Μάνδρα- Αττικής. «Πέθανα μαζί του τη στιγμή που τον σκότωνα», ήταν οι πρώτες φράσεις της, τα πρώτα λόγια της ομολογίας της.

Η «Εξομολόγηση»

Ο εισαγγελέας Πρωτοδικών της άσκησε ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, και ανέθεσε τη διερεύνηση της υπόθεσης στον 2ο ειδικό ανακριτή, όπου ζήτησε και πήρε προθεσμία για να απολογηθεί.

Η Κάτια Γιαννακοπούλου, στις 27 σελίδες της απολογίας της ξεδιπλώνει την προσωπική ερωτική ιστορία της, με τον αρχιμανδρίτη Άνθιμο Ελευθεριάδη. Προσπαθεί να «ανοίξει» την ψυχή της και να ερμηνεύσει την πράξη της.

Η καταδίκη..

Το Κακουργιοδικείο Αθηνών, επέβαλε πρωτόδικα στην Κάτια Γιαννακοπούλου ποινή κάθειρξης 20 ετών- 18χρόνια, για την ανθρωποκτονία του αρχιμανδρίτη, και 2ετή φυλάκιση για τα αδικήματα της οπλοφορίας και της οπλοχρησίας-. Το δικαστήριο την κήρυξε ένοχη, αναγνωρίζοντάς της ωστόσο, τα ελαφρυντικά του πρότερου έντιμου βίου και της ανάρμοστης συμπεριφοράς του θύματος απέναντι της, κάτι που την απάλλαξε από την ισόβια κάθειρξη, με οριακή πλειοψηφία δύο ενόρκων.

Η απαλλαγή της Κάτιας Γιαννακοπούλου από την ισόβια κάθειρξη, της είχε ανοίξει το δρόμο για να «ζήσει επιτέλους και πάλι με τον άνδρα και το παιδί της», όπως είχε ζητήσει στην απολογία της.

Τα Ισόβια..

Η ποινική διαδρομή της Κάτιας Γιαννακοπούλου, είχε απρόβλεπτη εξέλιξη. Στις 20 Νοεμβρίου του 2001, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο απορρίπτει κάθε υπερασπιστικό ισχυρισμό. Ο εισαγγελέας εφετών ασκεί έφεση υπέρ του νόμου, θεωρώντας ότι κακώς στο πρωτόδικο δικαστήριο της αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, και καταδικάζεται σε ισόβια, χωρίς κανένα ελαφρυντικό, για δολοφονία από πρόθεση, που τέλεσε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση.

«Ο Γιώργος για τo γιο μας..»

Η Κάτια Γιαννακοπούλου δέχεται την απόφαση κλαίγοντας με αναφιλητά. «Πείτε στον Γιώργο, τον άνδρα μου, να συνεχίσει με ή χωρίς εμένα. Για το γιο μας», ψελλίζει, «Άλλωστε εγώ έφταιξα και πληρώνω», λέει ενώ εγκαταλείπει υποβασταζόμενη τη δικαστική αίθουσα.

«Τώρα αποδόθηκε πραγματικά δικαιοσύνη, μετά από 4 χρόνια διασυρμού της μνήμης του αδελφού μου από την κατηγορούμενη», δήλωνε μετά το άκουσμα της απόφασης ο Υψηλάντης Ελευθεριάδης. Ενώ ο συνήγορος υπεράσπισης, προαναγγέλλει προσφυγή στον Άρειο Πάγο.

Ο Αρειoς Πάγος..

Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, κρίνει πλήρως εμπεριστατωμένη και αιτιολογημένη, την απόφαση του Εφετείου που της επέβαλε ισόβια κάθειρξη, απορρίπτοντας την αίτηση του συνηγόρου της, με την οποία ζητούσε να αναιρεθεί η απόφαση που της είχε επεβλήθη.

Σήμερα..

Η Κάτια Γιαννακοπούλου σήμερα, βρίσκεται έγκλειστη στον Κορυδαλλό. Οι τοίχοι στο κελί της, είναι γεμάτοι με τις φωτογραφίες του Άνθιμου Ελευθεριάδη, σαν να μην ήταν εκείνη που του αφαίρεσε τη ζωή, αλλά κάποιος άλλος. Αποφεύγει τις συναναστροφές με τις υπόλοιπες κρατούμενες, και δε βγαίνει σχεδόν ποτέ από το κελί της. Προτιμά την απομόνωση για να μπορέσει όπως λέει κάποια στιγμή, να εξιλεωθεί από τις ερινύες που την κυνηγούν..

Στο πρόσωπο του συζύγου της, ο οποίος την επισκέπτεται συνέχεια, βρήκε τον «επίγειο Θεό» της, χαρακτηρισμό, που κάποτε απέδιδε στον Άνθιμο Ελευθεριάδη, ενώ εκκλησιάζεται κάθε Κυριακή.

Ένα έγκλημα πάθους. Όνειρα και προσδοκίες που διαψεύσθηκαν. Απογοήτευση, προδομένα συναισθήματα κι ένα άδικο τέλος. Και για τους δύο.

---