Υπάρχουν πολλές αιτίες για τις οποίες κάποιος, που ανήκει σε μια ετερόδοξη θρησκευτική ομάδα, έρχεται στην Ορθοδοξία... ... Αλλά ο πιο σημαντικός παράγων είναι πάντα η παρουσία της Θείας Χάριτος, η οποία δρα κατά ποικίλους τρόπους, αγγίζοντας την ψυχή κάθε ανθρώπου, που είναι δεκτικός φωτισμού, και οδηγώντας τον να αναζητήσει την αλήθεια. Μετά, εκείνος πωλεί ό,τι έχει στην κατοχή του, με σκοπό να αποκτήσει τον «πολύτιμο μαργαρίτη», την Ορθόδοξη πίστη μας. Στους περισσότερους ανθρώπους που προσέρχονται στην Ορθοδοξία, διακρίνουμε τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά εκείνα, που απαντώνται σε όσους έλαβαν το δώρο της μετανοίας. Αυτά είναι: - η «συντετριμμένη και τεταπεινωμένη καρδία» - μία ειλημένη απόφαση να βρει κανείς οπωσδήποτε την αλήθεια ανεξαρτήτως κόστους. - ένα ταπεινό φρόνημα, που του επιτρέπει να δει την ζωή από μια άλλη οπτική γωνία - μια διάθεση να κάνει συγκρίσεις μεταξύ εκείνου που είχε και αυτού που ανακαλύπτει. - και, τελικά, μια σταθερή απόφαση να αλλάξει ζωή. Στην ομάδα των ανθρώπων εκείνων, που μετά από έρευνα πολλών ετών απαρνήθηκε τον Ιουδαισμό και βαπτίσθηκε Ορθόδοξος χριστιανός ήταν ο Παύλος Φωτίου, πρώην ραββίνος της Εβραικής κοινότητας της Άρτας. Όντως υπήρξε ένας σύγχρονος ομολογητής, ο οποίος κοιμήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Οι Εβραίοι της Άρτας ήταν βαθιά θρησκευόμενοι, όπως γράφεται σε σχόλιο της εφημερίδας «Μη Χάνεσαι» το 1881. «… Εις Άρταν εκτός των Χριστιανών οικούσι σταθερώς πλείστοι Ισραηλίται, προθύμως και πιστώς εκπληρούντες πάσας τας υπο των νόμων πηγαζούσας δια τους πολίτας υποχρεώσεις.Εις τας Συναγωγάς αυτών, διέκρινα προσευχομένους ευζώνους, κομψώς και αρειμανίως φέροντας φουστανέλλαν. Ήτο Ιουδαίοι στρατιώται…». Μετά την διάλυση της κοινότητας το 1959 το οικόπεδο της συναγωγής παραχωρήθηκε στον Μ/Φ Σύλλογο «ΣΚΟΥΦΑΣ», όπου εκεί στεγάζεται σήμερα το Πνευματικό Κέντρο του συλλόγου. Μια συγκλονιστική μαρτυρία «Τον Παύλο Φωτίου, είχα γνωρίσει σε χώρους και περιβάλλοντα ιερών ναών και κηρυγμάτων στην Αθήνα και κατ΄επανάληψη σε συζητήσεις τον είχα ακούσει να κάνει λόγο για την στροφή του από την εβραική θρησκεία στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη.όταν μιλούσε τον ακούγαμε με δέος και συγκίνηση και του κάναμε σχετικές ερωτήσεις.Ζούσε έντονα τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. Η μορφή του, η φυσιογνωμία του, απέπνεε σεβασμό, «μύριζε» λιβάνι. Θα αναφέρω ένα συγκεκριμένο περιστατικό από την γνωριμία μου με τον Παύλο Φωτίου, του οποίου υπήρξα αυτόπτης μάρτυς. Απ΄ότι μπορώ να θυμηθώ συνέβη μεταξύ των ετών 1960-1962 στην Αθήνα. Ήταν Μεγάλη Πέμπτη βράδυ και βρεθήκαμε σε ναό των Αθηνών για την ακολουθία των Σεπτών Παθών. Λαικός τότε ευρισκόμουν παραπλεύρως του Παύλου Φωτίου,πλησίον του τέμπλου και πρό των εικόνων Χριστού και Προδρόμου. Όταν ο καλλίφωνος ιερέας διάβασε την ευαγγελική περικοπή, «λαβών ύδωρ(ο Πιλάτος) απενίψατο τας χείρας απέναντι του όχλου λέγων "αθώος ειμί από του αίματος του δικαίου τούτου" υμείς όψεσθε, και αποκριθείς πάς ο λαός είπε» το αίμα αυτού εφ΄ημάς και επί τα τέκνα ημών(δηλ.τους απογόνους τους)»(Ματθ.κζ 24-25), ο Παύλος Φωτίου έπεσε απότομα στο έδαφος λιπόθυμος. Και ενώ ο ιερεας συνέχιζε την ανάγνωση, τον μεταφέραμε στο ιερό. Tον είδε αμέσως γιατρός που υπήρχε στο εκκλησίασμα του έκανε τα πρόχειρα και απαραίτητα και σε λίγο συνήλθε και δεν θέλησε να φύγει πρίν τελειώσει η ακολουθία. Βέβαια, ο όγκος του εκκλησιάσματος που λίγο –πολύ πήρε είδηση, νόμιζε ότι από την ορθοστασία λιποθύμησε. Λίγοι γνωρίζαμε γιατί αυτό συνέβη εκείνη την στιγμή που άκουσε τον τρομερό αυτό ευαγγελικό λόγο. Με άλλα λόγια μίλησαν μέσα του εκείνα τα λόγια, τον άγγιξαν απόλυτα, έζησε ύστερα από δύο χιλιάδες χρόνια την τότε άφρονη ομολογία των τότε πατριωτών του Εβραίων... Η καρδιά του επιστρέψαντος, ως απολωλότος στον πραγματικό Μεσσία Χριστό, ράγισε και κατάλαβε το φρικτό έγκλημα της Ιστορίας που συνέβη στον Γολγοθά ...» (Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Ζιόμπολας) Η επιστροφή στον Χριστό Αλλά ας δώσουμε τον λόγο στον πρώην ραββίνο τον «επιστρέψαντα εκ της πλάνης» στην πίστη του Χριστού, αντλώντας στοιχεία από το μικρό βιβλιο του «Η επιστροφή μου εις Χριστόν»: «Ίσως σας είναι γνωστό από τις εφημερίδες το μεγαλο γεγονός που συνέβη προ δεκαετίας, χάριτι Κυρίου, σε μένα και την οικογένειά μου, ίσως όμως και όχι. Πρόκειται για την επιστροφή μου στο Χριστό και της βαπτίσής μου κατά την εορτή της Πεντηκοστής το έτος 1952 στην Ιερά Μητρόπολη της Άρτας, τόσον εμού, όσο και ολόκληρης της οικογενείας μου.Για μένα και την οικογένειά μου τούτο αποτελεί μεγαλο σταθμό στη ζωή μας ,γι’αυτό πάντα ευχαριστούμε τον Θεό, δια Ιησού Χριστού του Υιού Αυτού και Θεού ημών, για την Χάρη και την τιμή όπου έκαμε σε μάς, ώστε να μας καλέση με τον τρόπον Του στη σωτηρία. Η ευγνωμοσύνη μας προς Αυτόν όπως και η υπόχρέωσίς μας προς τους συνανθρώπους μας είναι μεγάλη, κατ’εξοχήν δε στους αδελφούς μας Ισραηλίτες, οι οποίοι παρερμηνεύοντας τις Αγίες Γραφές απορρίπτουν με πείσμα και μίσος τον ήδη ελθόντα Μεσσία Χριστό. Αυτόν που οι πατέρες μας παρέδωσαν σε κρίμα θανάτου και ο Πατέρας Του τον ανέστησε την τρίτη ημέρα εκ νεκρών κατά τας Γραφάς. Μάλιστα, ιδιαιτέρως και κατ’εξαίρεση γι’αυτούς γράφω το βιβλιαράκι αυτό, για να διευκολύνω αυτούς με την βοήθεια των Αγίων Γραφών μήπως θελήσουν και επιστρέψουν και δεχθούν σαν Σωτήρας τους τον Ιησού, ο οποίος πλέον πρόκειται να έλθει όχι για να σώση αλλά για να κρίνη ζώντας και νεκρούς». Εμφανίσεις του Κυρίου προς φωτισμό μου. Πρώτη εμφάνιση του Κυρίου Ήταν η περίοδος του Τριωδίου, συγκεκριμένα η δεύτερη εβδομάδα του Ασώτου, εποχή που ο Θεός μας καλεί να μετανοήσουμε και να νηστεύσουμε, για να γιορτάσουμε τα φρικτά Του Πάθη και την Σταύρωσή του. Τότε λοιπόν είδα στον ύπνο μου τα εξής. Είδα ότι έκαμνα τον Εσπερινό του Σαββάτου και ενώ μελετούσα την Πεντάτευχο από την περγαμηνή, στην περικοπή της Εξοδου από την Αίγυπτο, βλέπω εκεί μέσα τρείς ελληνικές λέξεις με χρυσή μελάνη που έλεγαν "Πίστις ελευθερία πατρίς". Γυρίζοντας την επόμενη σελίδα βλέπω πως βρισκόμουνα σ’ένα μεγάλο οίκημα και στην πύλη στέκονταν δύο στρατιώτες. Εκείνη την στιγμή παρουσιάσθηκε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Κτυπά την πύλη ο Κύριος και αμέσως κατεβαίνω και του ανοίγω. Μπαίνοντας μέσα ο Χριστός έβγαλε από την τσέπη του μια φωτογραφία με 360 πρόσωπα και μου την έδωσε. Αφού όμως εγώ δεν μπορούσα να εννοήσω την ερμηνεία της φωτογραφίας αυτής, μου λέγει "Τόσοι φύγατε όμηροι και τόσοι γυρίσατε από την Αρτα, 360-30".Είναι καιρός να μετανοήσετε για την αμαρτία των πατέρων σας,που ήταν η Σταυρωσις μου». Στην συνέχεια μου έδειξε τις τρύπες των χεριώ Του. Και αφού με φώτισε για την ερμηνεία του 26ου κεφαλαίου του Λευιτικού, έγινε άφαντος…» Δεύτερη εμφάνιση του Κυρίου Μετά από δύο μήνες και αφού συνέχισα την μελέτη διαφόρων βιβλίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας και παρακολουθούσα τις θείες Λειτουργίες, φθάσαμε στην Μεγάλη Πέμπτη.Το βράδυ της Μ. Πεμπτης έπεσα για ύπνο πολύ στεναχωρημένος, εξ αιτίας αυτών που είχα ακούσει στην Εκκλησία. Και είδα για δεύτερη φορά τον Χριστό ως εξής: Είδα ότι ήμουν μαζί με την οικογένειά μου, που εξοντώθηκε στην Γερμανία και τρώγαμε όλοι μαζί στο διάδρομο του σπιτιού μου. Σε μια στιγμή κτύπησε η πόρτα του σπιτιού και μπήκε ο ταχυδρομικός διανομέας της Άρτας και μου έδωσε ένα γράμμα. Άνοιξα το γράμμα και είδα μέσα την φωτογραφία που μου έδωσε την πρώτη φορά ο Κύριος καθώς και μια παραίτηση από Ραβίνο της Εβραικής Κοινότητας. Και πάλι έμεινα εκστατικός με την φωτογραφία των 360 ατόμων. Τότε ακούστηκε μια άγνωστη φωνή μέσα από το σπίτι, που μου είπε: «Τόσοι φύγατε και ρτόσοι γυρίσατε. Είναι καιρός να μην ακούσεις κανένα. Πάρε την οικογένειά σου και έλα μαζί μου, η αμαρτία των πατέρων σας, σας παιδεύει. Μετανόησε και έλα μαζί μου για να σωθείς». Από εκείνη την στιγμή η πίστη μου θερμάνθηκε ακόμα περισσότερο και ανακοίνωσα αυτό στην οικογένειά μου προτρέποντας αυτή να πάμε το συντομώτερο στον Μητροπολίτη κ.κ. Σεραφείμ για κατήχηση και βάπτιση. Ξημερώνοντας όμως πληροφορήθηκα από κάποιο φίλο μου ότι οι τότε αδελφοί μου Ισραηλίτες είχαν καταστρώσει σχέδιο να με κάνουν αποσυνάγωγο, αν πήγαινα στην Συναγωγή το Σάββατο,΄σαν άλλοι Γραμματείς και Φαρισαίοι επί των ημερών Κυρίου. Απέφυγα λοιπόν αυτό και την Τρίτη μέρα του Πασχα πήγαμε οικογενειακά στην Μητρόπολη για Κατήχηση δίνοντας υπόσχεση στον Σεβασμιώτατο ότι θα τον ειδοποιήσουμε δέκα μέρες πριν την βάπτισής μας. Τρίτη εμφάνιση του Κυρίου Πέρασαν 40 μέρες από το Πάσχα και την παραμονή της Αναλήψεως το βράδυ, που γιορτάζεται η Πεντηκοστή των Ισραηλιτών, είχαμε την συνήθεια να διανυκτερεύομε σε διάφορα σπίτια από είκοσι και πλέον άτομα το καθένα και να μελετάμε την παράδοση του Μωσαικού Νόμου στο Σινά. Εκείνη την νύκτα, μαζί με την οικογένειά μου μελετούσαμε ένα βιβλίο που είχε τον διάλογο του Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου με ένα Ραββίνο που λεγόταν Ερβάν, τους οποίους είχε καλέσει κάποιος βασιλιάς της Αιθιοπίας για να συζητήσουν για τον Χριστό. Ο Αρχιραββίνος ζήτησε 40 μέρες προθεσμία για να μελετήσει την Αγία Γραφή και μετά να συζητήσουν. Μετά το τέλος της προθεσμίας παρουσιάσθηκε και συζήτησε για τρία μερόνυκτα με 70 διδασκάλους. Τελικά οι Ισραηλίτες είπαν ότι θα πίστευαν με την προυπόθεση να φανερώνόταν και σ΄αυτούς ο Κύριος, πράγμα που έγινε. Αλλά λόγω της ολιγοπιστίας των Ιουδαίων μόλις φανερώθηκε σε αυτούς ο Κύριος «κεκλεισμένων των θυρών» (που κατήλθε σε νεφέλη εντός του δωματίου) προσευχήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος και τυφλώθηκαν. Στην συνέχεια, ενώ ήταν τυφλοί, τους προέτρεψε ο Αρχιεπίσκοπος να βαπτισθούν. Μετά το Βάπτισμα άνοιξαν τα μάτια της ψυχής των και πίστευσαν στον Σωτήρα της ανθρωπότητας Χριστό μαζί με τον Βασιλιά τους και τους αυλικούς, συνολικά 1500 άτομα περίπου της πόλεως.
Ήταν μεσάνυχτα, όταν μελετούσα αυτά, και ακούω τρία κτυπήματα στην οροφή του σπιτιού μου και έντρομος έκλεισα το βιβλίο και ξάπλωσα. Στην συνέχεια άκουσα να κτυπά η θύρα του δωματίου και να μπαίνει μέσα ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βαστάζοντας στο χέρι Του ένα κομμάτι βαμβάκι αλειμμένο με λάδι και μ' αυτό με έχρισε στο πρόσωπο σταυροειδώς και μου είπε. «Παύλε, Παύλε, από αύριο θα είσαι δικός μου. Όποιος παρουσιασθεί, μη κλονισθείς, εγώ θα είμαι μέσα σου». Αμέσως σηκώθηκα και ανέφερα στην γυναίκα μου το συμβάν και είπα σε όλα μέλη της οικογένειάς μου να προσέξουν και να μην κλονισθούν η δελεασθούν από τυχόν προσφερόμενα χρήματα ,όσα και αν είναι αυτά, πράγμα που δυστυχώς έγινε την επόμενη. Η προσπάθεια χρηματισμού Την επόμενη μέρα, πρώτη ημέρα της Ιουδαικής Πεντηκοστής, μου παρουσιάστηκε ολόκληρο το Συμβούλιο της Κοινότητας στο σπίτι μου γύρω στις έντεκα το πρωί, για να με μεταπείσουν προσφέροντας υπέρογκα ποσά. Αυτό έπραξαν και οι καταφθάσαντες από την Κέρκυρα συγγενείς μου. Αλλά εγώ προειδοποιημένος από τον Κύριό μου έμεινα ακλόνητος, μαζί με την οικογένειά μου, στην μελλοντική ορθή πίστη, με το βάπτισμά μου στο όνομα της τρισυποστάτου Θεότητας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η 8η Ιουνίου 1952 Την επομένη ειδοποίησα τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Άρτας κ.κ. Σεραφείμ να μας βαπτίσει. Έτσι την Κυριακή 8η Ιουνίου 1952, ημέρα της Πεντηκοστής για την Ορθόδοξη Εκκλησία και ώρα 12ην μεσημβρινή έγινε η βάπτισής μου καθώς και των τριών μελών της οικογένειάς μου ενώπιον του Κλήρου και των Αρχών της πόλεως και πλήθους κόσμου, που υπολογιζόταν πάνω από 3.000". Πηγές: (Περιοδικό «Ο Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» Τεύχος 7 Ιανουάριος – Απρίλιος 2003 Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»). fdathanasiou.wordpress.com © Ta Nea tis Mikrospilias 24
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |