Πολλές φορές η ιστορική έρευνα αναδεικνύει φωτεινές προσωπικότητες, οι οποίες για δεκάδες χρόνια ή και αιώνες ήταν ξεχασμένες από τους νεώτερους, παρόλο που τα αποτελέσματα της δραστηριότητας τους εμμέσως ή αμέσως επηρεάζουν τη ζωή τους και σήμερα ακόμα... ... Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και ο ιερομόναχος Χρύσανθος Λαϊνάς με καταγωγή από την Άρτα. Ο ιερομοναχος Χρύσανθος Λαϊνάς κατά κόσμον Χριστόδουλος, γεννήθηκε μεταξύ του 1800 - 1810. Ο πατέρας του Δημήτριος είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Κόνιτσα πολύ πριν το 1830 όπου κατασκεύαζε και πουλούσε πήλινα αγγεία και δοχεία (λαγήνια) εξ' ου και το επώνυμο Λαϊνάς. Εκεί στην Κόνιτσα γεννήθηκε ο Χρύσανθος. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και ως μεγαλύτερος ανέλαβε την προστασία των πεντε αδερφών του (δύο αγόρια και τρία κορίτσια) παντρεύοντας συνάμα και τις αδερφές του. Τον Ιούνιο του 1836 χειροτονήθηκε ιερομόναχος. Το 1839 ο Χρύσανθος έγινε αυτόπτης μάρτυρας του δι' αγχόνης μαρτυρίου του αγίου Νεομάρτυρα Γεωργίου του εξ' Ιωαννίνων ενώ παρέστησε και στην ταφή του. Το μαρτύριο του Αγίου και το όσα επακολούθησαν, του ενέπνευσαν ευλάβεια και σεβασμό προς τον Άγιο και τον έφεραν στο σημείο να πράξει το παν προς τιμή αυτού. Έτσι στις 30 Ιανουαρίου 1838 αφιέρωσε μία εικόνα του Αγίου η οποία σήμερα είναι τοποθετημένη στο τέμπλο της οικίας του Αγίου Γεωργίου στα Ιωάννινα (το οποίο είναι επισκέψιμο), και άλλη μια εικόνα στο κελί του Αγίου στην Κόνιτσα. Έκτοτε δε κάθε χρόνο τιμούσε την ημέρα που μαρτύρησε ο Άγιος Γεώργιος, με πανηγυρική εορτή στο κελί του Αγίου στην Κόνιτσα, το οποίο ο Χρύσανθος είχε μετατρέψει σχεδόν σε παρεκκλήσι. Το 1840 διορίζεται Αρχιερατικός Επίτροπος υπό του Μητροπολίτη Βελλάς και Πωγωνιανής Ιερόθεου και το 1853 υπό του Μητροπολίτη Ιωαννίνων και Βελλάς Ιωαννικίου. Το 1856 διορίζεται εκ νέου Αρχιερατικός Επίτροπος υπό του Μητροπολίτη Ιωαννίνων και Βελλάς Παρθενίου.
Τα έτη 1865, 1867, και 1869, άποστέλλεται παρά του Επισκόπου Βελλάς και Κονίτσης Γερμανού στα διάφορα χωριά της επαρχίας των Ιωαννίνων για να εξομολογήσει τους πιστούς. Ο Χρύσανθος καθ' όλη την Ιερατική του σταδιοδρομία έδειξε με πολλούς τρόπους την αγάπην του προς τον πλησίον. Συνέλεγε καθημερινώς εράνους και τους διέθετε σε όσους είχαν ανάγκη. Ο ιερομόναχος Χρύσανθος όπως έχει αποδειχτεί δεν είχε στέγη. Αλλά ούτε κι έδειξε ποτε τέτοιο ενδιαφέρον. Μόνο κατά το 1860 από μία επιστολή προς τον αδερφό του Πάνο, που ζούσε στη Θήβα, φαίνεται οτι ο Χρύσανθος του είχε ζητήσει χρήματα για να αγοράσει σπίτι στην Κόνιτσα. Αίτημα που τελικά δεν του ικανοποίησε ο αδερφός του. Ο Χρύσανθος έμενε σε ένα οίκημα που ανήκε σε έναν Οθωμανό Σεϊχη, του οποίο το όνομα δεν έχει διασωθεί. Ο Οθωμανός αυτός ήταν ο πατέρας του Δερβίση της Κόνιτσας Κιαμήλ και η οικία του ήταν λίγο πιο πέρα από το σημερινό Δημαρχείο Κόνιτσας. Εντος της αυλής υπήρχε και τεκές. Ο Οθωμανός αυτός έτρεφε μεγάλο σεβασμό προς τον Χρύσανθο. Έτσι παραχώρησε οίκημα εντός της αυλής του, το οποίο ο Χρύσανθος το είχε στόλισε με εικόνες. Υπήρξε όμως ένας γεγονός που ώθησε τον Οθωμανό στο να απομακρύνει τον Χρύσανθο από το σπίτι του: Ο Γιάννης Ζώης ήταν γείτονας με τον Οθωμανό και όταν έφτιαξε το σπίτι του άφησε παράθυρα που έβλεπαν στην αυλή του Οθωμανού. Ο Οθωμανός παραπονέθηκε προβάλλοντας ως αφορμή ότι θα βλέπουν από τα παράθυρα τα πρόσωπα των γυναικών που ένα τέτοιο πράγμα ήταν απαγορευμένο στις χανούμισες. Έτσι ο Ζώης είπε στον Οθωμανό: "Δεν έχεις δίκιο να παραπονιέσαι για τα παράθυρα, αφού εσύ ο ίδιος έχεις στην αυλή σου τον Καλόγηρο με ολόκληρη Εκκλησία με σταυρούς και εικόνες". Αυτό λοιπόν, έγινε η αιτία να συστήσει ο Οθωμανός στον Χρύσανθο να βρει άλλο σπίτι και να φύγει από το δικό του. Από τη στιγμή εκείνη ο Χρύσανθος πήρε το δρόμο για το σπίτι κάποιου ονόματι Φλώρου που κι αυτός ήταν γείτονας με έναν Οθωμανό. Καθώς ανηφόριζε, βρήκε τυχαία στο δρόμο την γριά μητέρα του Γιαννάκη Φλώρου και της είπε: "Τι θα με κάνετε τώρα κυρά Σάννα και μένα και τα 'κονίσματά μου; απ' εκεί με διώχνουν". Χωρίς κανενα δισταγμό η γριά Σάννα και ο σύζυγός της Παναγιώτης παραχώρησαν στον Χρύσανθο το ανώγειο τους, ένα ευρύχωρο δωμάτιο το οποίο ο Χρύσανθος το έκανε κελί του κι έμεινε εκεί μέχρι το θάνατο του. Όταν κατασκευάζονταν ο Στρατώνας είχε επισκεφτεί την Κόνιτσα ένας ανώτερους Τούρκος υπάλληλος και μια μέρα κάθονταν με τον Καίμακάμη (Έπαρχο) Αχμέτ Εφέντη έξω από τα μαγαζιά του Φλώρου και κουβέντιαζαν. Σε λίγο πηγαίνει ο Χρύσανθος τους χαιρετάει και λέει στον Αχμέτ: "Καϊμακάμη αφέντη σε παρακαλώ να μου δώσεις δυο λίρες". Ο Καϊμακάμης δεν του αρνήθηκε αλλά του είπε "δεν έχω τώρα μαζί μου και αργότερα να στες δώσω". Ο ανώτερος Τούρκος υπάλληλος ο οποίος άκουσε τη συζήτηση αλλά δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα ρώτησε τον Καϊμακάμη "ποιος είναι αυτός; τι ζητάει;" και ο Καϊμακάμης του λέει: "Πασά μου ετούτος ο Καλόερος είναι ένας καλός άνθρωπος που μαζεύει εράνους και τους μοιράζει στους φτωχούς χωρίς να κάμει εξαίρεση σε κανέναν, ούτε σε Τούρκο ούτε σε Εβραίο. Και τώρα μου ζητάει δυο λίρες, αλλά δεν έχω μαζί μου για να τις δώσω". Ακούγοντας έτσι ο Τούρκος υπάλληλος βγάζει από την τσέπη του δύο λίρες και τις δίνει του Χρύσανθου. Ο Χρύσανθος με τις λίρες αγόρασε τρία γαϊδουρακια και τα έδωσε σε τρία φτωχά τουρκόπουλα που πήγαιναν κι έκοβαν ξύλα και τα ΄φερναν στη ραχη τους για να τα πουλήσουν και να αγοράσουν ψωμί. Επίσης ο Χρύσανθος φιλοξενούσε κι έδινε φαγητό σε φτωχούς. Μάλιστα πολλές πλούσιες οικογένειες γνωρίζοντας ότι ο Χρύσανθος φιλοξενούσε φτωχούς προετοίμαζαν φαγητό, το πήγαιναν στο κελί του και το έβαζαν στις καρσέλες που είχε επίτηδες γι αυτή τη δουλειά. Ολόκληρη η ζωή του Χρυσάνθου ήταν η ελεημοσύνη, η αγάπη, η ευεργεσία και η κατά Θεόν πολιτεία. Δεν γνωρίζουμε την ημερομηνία κοίμησης του Αρτινού ιερομόναχου. Από μια επιστολή όμως φαίνεται ότι μέχρι και το έτος 1886 ο Χρύσανθος Λαϊνάς βρισκόταν εν ζωή.
0 Comments
Leave a Reply. |
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |