Κάπου τρεις ώρες χρειάζονται από την Αμφιλοχία ως την Άρτα... ... Ο δρόμος είναι άσχημος και τα ατέλειωτα τραντάγματα δεν αφήνουν τον επιβάτη του αυτοκινήτου να χαρεί την ομορφιά του τοπίου. Μπροστά μας η ατέλειωτη ποταμιά του Αράχθου. Χιλιάδες στρέμματα πηγαίνουν χαμένα. Το ποτάμι κάθε χειμώνα απλώνει και παίρνει μαζί του προς τη θάλασσα, χωμα από τα πιο εύφορα χωράφια της Άρτας. Πολλά θα κέρδιζε η εθνική μας οικονομία με μια διευθέτηση της κοίτης του Αράχθου. Τελείως διαφορετική η ατμόσφαιρα στην Άρτα από αυτή του Αγρινίου και της Αμφιλοχίας περισσότερο. Θα μπορούσαμε να πούμε, πως εδώ υπάρχει καλή εμπορική κίνηση. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι κόσμο που μπαινοβγαίνει στα μαγαζιά και ψωνίζει. Τα εργαστήρια δουλεύουν, ακούγεται τέλος πάντων ο παρήγορος ήχους του σφυριού στο αμόνι. Κάτι γίνεται. Συμμοριόπληκτοι στην Άρτα δεν υπάρχουν, παρά μόνον 347 από το Ραφτόπουλο της Ευρυτανίας, το Ματσούκι των Ιωαννίνων και από τους Καλαρύτες. 32.000 που υπήρχαν το περασμένο χρόνο επαναπατρίστηκαν. Τώρα που επαναπατρίστηκαν, ο Θεός και η Ψυχή τους. Θα δούμε αργότερα. Τα επίσημα χαρτιά δίνουν τα ακόλουθα στοιχεία για την ανοικοδόμηση και τη στέγαση στο Νομό Άρτης: Φτιάχτηκαν 310 σπίτια χωρικών (πυρήνες). Πυρήνες λέγονται στη γλώσσα των τεχνικών τα σπίτια που κατασκευάζονται από το άλφα. Εκ θεμελίων. Έγινε επισκευή 406 και εδόθησαν υλικά συτοστεγάσεως σε 637 οικογένειες. Φτιάχτηκαν ακόμα 7 μεταλλικά υπόστεγα και 200 ξύλινα δωμάτια (παράγκες). Είδαμε στην Άρτα τον Νομάρχη κ. Μακρή. Μας είπε για τις ανάγκες της περιφέρειάς του. Για το δρόμο του Βουργαρελίου π.χ. Ο στρατός είχε φτιάσει με τις τελευταίες επιχειρήσεις δρόμο ως εκεί, αλλά τώρα με τις βροχές κατάντησε πλέον αδιάβατος. Όγκοι από χώματα πέφτουν και τον κλείνουν κάθε τόσο. Δυστυχώς το Κράτος δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τη συντήρησή του. Με αυτή τη κατάσταση, σε κανά δύο χρόνια δεν θα υπάρχει ίχνος δρόμου. Κρίμα. Υπάλληλοι δεν υπάρχουν στον Νομό. Παράδειγμα, τα Ειρηνοδικεία Βουργαρελίου και Πραμάντων. Όχι μόνον Ειρηνοδίκες δεν έχουν αλλά ούτε καν γραμματείς. Τι θα γίνει π.χ. με τους εκλογικούς καταλόγους στα δύο αυτά Ειρηνοδικεία; Τι λένε και ξαναλένε πως η "εργασία της ανασυντάξεως των εκλογικών καταλόγων προχωρεί"; Πως προχωρεί! Και βέβαια, στην Ελλάδα ολόκληρη, θα υπάρχουν εκατοντάδες Ειρηνοδικείων με το ίδιο χάλι! Στην Άρτα ακόμα είδαμε και τον καινούργιο Δεσπότη. Σεραφείμ Τσίκας λέγεται. Δεν έφτασε τα 40. Λεβέντης. Ενεργητικός. Αεικίνητος. Δικαιολογημένα οι Αρτινοί περιμένουν πολλά από αυτόν. Έχουνε δίκιο. Λίγες μέρες ανέλαβε την Μητρόπολη. Φτιάχνει, κιόλας, νυχτερινή σχολή για αναλφάβητους και παιδικό σταθμό. Έχει ακόμα ένα σωρό σχέδια για διάφορα άλλα έργα. Στην Άρτα όμως, δεν υπάρχει πλέον κτίριο Επισκοπής. Αλλού το σπίτι του Δεσπότη, αλλού τα γραφεία της Επισκοπής. Μητροπολιτικό μέγαρο σώζεται, βέβαια, αλλά είναι πλέον ερείπιο. Φανταστείται, πως στο ένα του τμήμα η τελευταία επισκευή έγινε στα 1909. Στο άλλο, το 1726. Εκεί είχε φιλοξενηθεί και ο Κουμουνδούρος. Πίναμε καφέ με τον Άγιο Άρτης όταν μπήκε στο γραφείο του ένας παπάς καποιου μακρινού ορεινού χωριού. Επαναπατρισθείς. Τον ρωτήσαμε: "Πως τα περνάτε στο χωριό"; "Τι τρώτε"; Κόμπιασε ο παπάς. Σα να ντρεπόταν. "Πες μας", τον ρωτήσαμε πάλι. "Τι τρώει συνήθως ο κόσμος στο χωριό"; Απάντηση: "Χόρτα, χόρτα χωρίς λάδι και αλάτι. Καμιά φορά, όταν γίνει και η διανομή των τροφίμων, τρώμε βέβαια και κανένα όσπριο". Τι σχόλιο να κάνουμε; Θα δούμε, άλλωστε και παρακάτω, ακόμα χειρότερα. Όλα καλά στην πόλη της Άρτας, όπως είπαμε. Εκτός δύο. Της προτομής του μακαρίτη του Κρυστάλλη και του περίφημου γεφυριού της Άρτας. Όταν στήσανε την προτομή αυτή, προ ετών, έγιναν του κόσμου οι συζητήσεις. Εναντίον. Δικαίως. Τι πράγμα είναι αυτό; Ο γλύπτης είχε μεταβάλει αυτό το αηδόνι του χωριού, τον Κρυστάλλη, τουλάχιστον σε συνταξιούχο δημοδιδάσκαλο. Ειναι ζήτημα τιμής για τους Αρτινούς να την αλλάξουν. Ερχόμαστε τώρα στης Άρτας το γιοφύρι. Ως γνωστόν, 45 μάστοροι κι 60 μαθητάδες - σύνολο νοματαίοι 105 - και η γυναίκα του πρωτομάστορα, φτιάσανε, σύμφωνα με την παράδοση, αυτό το γραφικό γεφύρι. Η γραφικότητά του όμως, πάει πλέον περίπατο. Ακριβώς δίπλα στήθηκε μια γέφυρα "Μπέλεϋ" σιδερένια. Κρίμα. Αν την είχαν τοποθετήσει μερικά μέτρα μακρύτερα, θα γλίτωνε η γραφικότης του παλιού γεφυριού. Δεν λέμε περισσότερα, γιατί ξέρουμε πως μπορούν να μας αποπάρουν με τη δικαιολογία πως ψάχνουμε για ψύλλο στ' άχυρα. Και θα έχουν βέβαια δίκιο.
Πηγή: Β Τσιμπιδάρος/Εφημερίδα "ΕΜΠΡΟΣ", 22/12/1949
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |