Ιστορίες ζωής γεμάτες αγώνα για ανακάλυψη της αλήθειας, επανασύνδεση με τις ρίζες, «επιστροφή» στα πάτρια εδάφη… ...
Τέτοιες είναι οι ιστορίες πολλών από τα χιλιάδες Ελληνόπουλα που κατά τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 δόθηκαν μαζικά προς υιοθεσία. Οι χαρές και οι λύπες που έκτοτε τους επιφύλασσε η ζωή, σε αυτές τις νέες οικογένειες και σε αυτές τις νέες πατρίδες, σχεδόν πάντα συμπορεύονταν με μία γλυκόπικρη νοσταλγία για τον γενέθλιο τόπο, την Ελλάδα, το παρελθόν που χάθηκε και το μέλλον που προσδοκούσαν να κερδηθεί. Μία γυναίκα, η Μαίρη Καρδάρα (Mary Cardaras), μίλησε στο ekirikas.com για τη δική της πορεία ζωής, το παράπονο, τις αγωνίες και τη δικαίωση. Αναζήτηση της αλήθειας Περήφανη Ελληνίδα δήλωνε από πάντα η Μαίρη, ούσα υιοθετημένη από ζευγάρι Ελληνοαμερικανών και έχοντας επαφή με την ελληνική κουλτούρα, γλώσσα και θρησκεία. Για χρόνια ολόκληρα έψαχνε διακριτικά οποιαδήποτε πληροφορία θα μπορούσε να την οδηγήσει στην αλήθεια για τις ρίζες της και την περαιτέρω επανένωση με αυτές. Η Μαίρη εξιστόρησε στο ekirikas.com: «'Όταν η Αμαλία, η θετή μου μητέρα, πέθανε το 2018 (ο πατέρας μου πέθανε το 2000), ένιωσα εντελώς μόνη και ξεκρέμαστη και αποφάσισα λίγο αργότερα να επανασυνδεθώ με τις ρίζες μου. Επέστρεψα στην εκκλησία και γράφτηκα σε ελληνικό σχολείο». Κατόπιν μίας σειράς μοιραίων συναντήσεων, συνέχισε η ίδια, «έμαθα για το βιβλίο ‘Adoption, Memory and Cold War Greece: Kidpro Quo?’ και έμαθα για πρώτη φορά για τη σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας της Ελλάδας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο Πόλεμο. Ημουν ένα από τα 4.000 υιοθετημένα παιδιά για τα οποία πραγματοποίησε έρευνα και έγραψε η Δρ Γκόντα Βαν Στιν (Dr. Gonda Van Steen). Με τη βοήθεια της Γκόντα Βαν Στιν και της Μαίρης Θεοδωροπούλου, η οποία διευθύνει μια οργάνωση που ονομάζεται Κέντρο Ερευνών Ρίζες, έμαθα ότι η βιολογική μου μητέρα είχε πεθάνει, αλλά στη συνέχεια βρήκα και γνώρισα τον θείο και τα ξαδέλφια μου, τους φίλους και τη γυναίκα που φρόντιζε τη μητέρα μου. Μόλις το 2022 έμαθα ότι η μητέρα μου καταγόταν από ένα χωριό της Ηπείρου που ονομάζεται Ελάτη. Πέρασε κάποιο διάστημα στην Αρτα, έπειτα στην Αθήνα μετά τη γέννησή μου και στη συνέχεια μετακόμισε στην Κάτω Βασιλική, κοντά στη Ναύπακτο». Επιστροφή στον γενέθλιο τόπο «Θα πάω στην Ελάτη αργότερα φέτος, αλλά έχω πάει στον τάφο της μητέρας μου και στο μέρος όπου ζούσε τα τελευταία τριάντα περίπου χρόνια. Είδα το σπίτι της και μου έδωσαν το παλτό της και ένα ρολόι που φορούσε. Πλησίασα το ρούχο στο πρόσωπό μου. Είχε ακόμα τη μυρωδιά της πάνω του», σημείωσε η Μαίρη δηλώνοντας συγκλονισμένη που με έναν τρόπο βρέθηκε κοντά στη βιολογική της μητέρα, στην οποία μάλιστα, όπως της εξέφρασαν άνθρωποι που τη γνώριζαν, μοιάζει πολύ. «Voices of the Lost Children of Greece» Προσφάτως κυκλοφόρησε και το βιβλίο «Voices of the Lost Children of Greece» (Φωνές των χαμένων παιδιών της Ελλάδας), το οποίο εισηγήθηκε και επιμελήθηκε η ίδια η Μαίρη. «Είμαι πολύ, πολύ περήφανη για τη συλλογή και για τους δεκατρείς δοκιμιογράφους που μαζί μου αφηγήθηκαν τις ιστορίες υιοθεσίας τους. Για πολλούς από τους συμπατριώτες μου υιοθετημένους, ήταν κάτι πολύ θαρραλέο – να εκθέσουν τον εαυτό τους ξαναζωντανεύοντας κάποιες από τις πολύ οδυνηρές εμπειρίες τους, μιλώντας σε άλλους γι’ αυτές. Ολοι έχουμε διαφορετικές ιστορίες, αλλά υπάρχουν ομοιότητες στα συναισθήματά μας. Αυτές οι μαρτυρίες είναι σημαντικές ώστε οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι η υιοθεσία μπορεί επίσης να αποτελέσει πηγή μεγάλου πόνου και σύγχυσης. Σκεφτείτε το. Για να δημιουργηθεί μια οικογένεια, μια άλλη έπρεπε να καταστραφεί. Η υιοθεσία δεν είναι τόσο απλή. Τα υιοθετημένα μωρά και τα μικρά παιδιά εξελίσσονται σε ενήλικες υιοθετημένους και έχουμε την ανάγκη και θέλουμε να ξέρουμε από πού και από ποιον προερχόμαστε. Είναι ανθρώπινο δικαίωμά μας να έχουμε αυτές τις ζωτικές πληροφορίες, οι οποίες τελικά μας ολοκληρώνουν», είπε. Φωτογραφίες Αριστερά: Η Μ. Καρδάρα, επιμελήτρια του βιβλίου «Voices of the Lost Children of Greece» με τις ιστορίες 14 υιοθετημένων Ελληνόπουλων. Δεξιά: Η μικρή Μαίρη Καρδάρα στην αγκαλιά της θετής της μητέρας, Αμαλίας, λίγο μετά την άφιξή της στις ΗΠΑ, το 1956. Οι φωτογραφίες είναι ευγενική παραχώρηση της ιδίας στο ekirikas.com Πηγή: ekirikas.com
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |