Οι "Σουλιώτες" είναι μια ιστορική ταινία του 1972, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μιχάλη Περάνθη... ... Η ταινία αφηγείται τις μάχες των Σουλιωτών με τον Αλή πασά, τη θυσία των γυναικων στο Ζάλογγο και την ανατίναξη του μοναστηριού στο Κούγκι απο τον καλόγερο Σαμουήλ. "Σουλιώτες" και "Παπαφλέσσας" είναι δύο ταινίες που γυρίστηκαν την ίδια εποχή και είναι συνυφασμένες με την επέτειο της επανάστασης του 1821. Το εντυπωσιακό είναι όμως πόσα λίγα γνωρίζουμε γι’ αυτήν την ταινία. Οι ηθοποιοί Κάτια Δανδουλάκη και Γιώργος Κυρίτσης, πριν μερικά χρόνια μιλώντας στο oneman.gr, θυμήθηκαν και περιέγραψαν όσα συνέβησαν πίσω απ' τις κάμερες. Μάχες και κυνηγητά με άλογα στη Λέσβο Μπορεί να νομίζαμε ότι οι σκηνές γυρίστηκαν στα βουνά του Σουλίου όμως στην πραγματικότητα έγιναν στη Λέσβο, και κυρίως στον Μόλυβο και στην Πέτρα. Οι εσωτερικοί χώροι ήταν όλοι σε στούντιο στη Λάρισα, καμία σκηνή δεν γυρίστηκε σε στούντιο στην Αθήνα. Στη Λέσβο, η Κάτια Δανδουλάκη θα χρειαστεί να κάνει κάποιες σκηνές πάνω σε άλογο, κάτι που θα την δυσκολέψει πολύ. “Είχα μάθει να ανεβαίνω και να κατεβαίνω από το άλογο, μέχρι εκεί όμως, δεν ήμουν και ο ιππέας του ιπποδρόμου, ένα 20χρονο κορίτσι ήμουνα. Με είχαν πάει σε ένα βουνό, λοιπόν, και έπρεπε να με κυνηγάνε οι Τούρκοι. Τι να με κυνηγάνε δηλαδή, εγώ δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα. Θυμάμαι, λοιπόν, ότι ανέβηκα στο άλογο και δεν μπορούσα να το κάνω να πάρει μπρος με τίποτα. Το άλογο όταν αισθάνεται καβαλάρη που είναι άσχετος, δεν υπακούει ό, τι και να του κάνεις. Έπρεπε, λοιπόν, να τρέξω με το άλογο για να πάω γρήγορα το μήνυμα στο Σούλι, τρέχα γύρευε δηλαδή, και ενώ μου έκαναν σήμα από μακριά για να ξεκινήσω, από εκεί που ήταν οι κάμερες για να τρέξω προς το μέρος τους, το άλογο δεν ξεκινούσε με τίποτα. Εν τω μεταξύ, οι από πίσω μου είχαν ξεκινήσει, ο στρατός των Τούρκων είχε ξεκινήσει και με κυνηγούσε. Με φτάνουνε, με προσπερνάνε και όταν είδε το άλογο το δικό μου τους Τούρκους να τρέχουν μπροστά, τότε πήρε μπρος κι αυτό και άρχισα να κυνηγάω εγώ τους Τούρκους... Και λέω πόσο κρίμα που δεν κρατήσανε το βίντεο ως making of, γιατί ήτανε εκπληκτικό, ότι βρίσκομαι εγώ να κυνηγάω τους Τούρκους, είχε γίνει χαμός. Μια άλλη φορά, ήμουν πάνω στο άλογο και έπρεπε να σταματήσω σε ένα σταυροδρόμι, να κοιτάξω δεξιά, μετά αριστερά, να ξανακοιτάξω δεξιά και να φύγω προς αυτήν την κατεύθυνση. Έρχομαι, λοιπόν, με φόρα, οι καμεραμέν φοβισμένοι, σου λέει “αυτή μπορεί και να μη σταματήσει”, δεν μου είχαν καμιά εμπιστοσύνη, με είχανε μάθει πια. Τους βλέπω, λοιπόν, έτοιμους να φύγουν να γλιτώσουν μην τους χτυπήσω και τελευταία στιγμή τελικά το άλογο σταματάει. Κοιτάζω δεξιά, κοιτάζω αριστερά, ξανακοιτάζω δεξιά και με το που πάω να φύγω προς τα εκεί, το άλογο έφυγε μόνο του προς τα αριστερά. Γενικά, το συνεργείο και όλοι εκεί διασκεδάζανε πάρα πολύ με μένα και το άλογο. Μην πω και για το καριοφίλι, καλά όταν έπιασα το καριοφίλι... η άσχετη, η ανίκανη, η άχρηστη, αλλά έλεγα “τι να κάνω, θα το πιω και αυτό το ποτήρι”, αλλά ιδίως στα κυνηγητά με τα άλογα, εκεί δεν πέρναγα καθόλου καλά”. Ο Ισπανός που έπαιζε ταυτόχρονα και τον Αλή πασά και τον Δράμαλη Ο Φερνάντο Σάντσο, ο ευτραφής Ισπανός που βλέπαμε να παριστάνει τον Έλληνα πατριώτη σε ταινίες όπως το "Οι Τελευταίοι του Ρούπελ" και το "28η Οκτωβρίου ώρα 5:30", στους "Σουλώτες" μας πρόδωσε, πήγε με τους "άλλους". Ο Ισπανός έκανε ηδη τα γυρισματα ως Δράμαλης στην ταινία "Παπαφλέσσας" κι εκείνη την περίοδο είχαν ξεκινήσει και τα γυρίσματα των Σουλιωτών. Επειδή χρειάζονταν και κάποιον να παριστάνει τον Αλή Πασά, "επίταξαν’" τον Σαντσο να παίξει και αυτόν τον ρόλο. Αυτή η κατάσταση, ένας ξένος που δεν ήξερε μισή λέξη ελληνικά να πρέπει να υποδυθεί δύο διαφορετικούς ρόλους, αλλά τόσο όμοιους μεταξύ τους (και στους δύο έπρεπε να είναι ντυμένος ως μουσουλμάνος του 19ου αιώνα, να έχει μούσια, να συνομιλεί με φουστανελάδες σε άγνωστη γλώσσα κλπ), οδήγησε σε ένα όμορφο χάος. Σύμφωνα με τον Γιώργο Κυρίτση, ο Φερνάντο Σάντσο δεν μπορούσε να ξεχωρίσει πότε έκανε γυρίσματα για τη μία ταινία και πότε για την άλλη, πότε "μιλούσε" ως Δράμαλης και πότε ως Αλή Πασάς. “Ο Παπακωσταντής που ήταν φωτογράφος στον "Παπαφλέσσα" έκανε σκηνοθετικά και τους "Σουλιώτες", αυτή η ταινία γυριζόταν σχεδόν ταυτόχρονα”, θα πει ο κ. Κυρίτσης. “Ο Σάντσο γύριζε τις σκηνές του σε δύο ταινίες ταυτόχρονα ντυμένος τούρκικα και δεν καταλάβαινε, ούτε τον ένοιαζε κάθε φορά για ποια ταινία έπαιζε. Στο γύρισμα απλώς μετρούσε, δεν μάθαινε καμία ατάκα, δηλαδή μιλούσες εσύ στη σκηνή και αυτός έλεγε “ούνο, ντος, τρες”, του έλεγαν “η σκηνή κρατάει μέχρι να μετρήσεις εσύ ως το 10”, και αυτός δεν μιλούσε, απλώς μετρούσε, δεν έλεγε λόγια, ούτε καν στα ισπανικά. Έλεγε μόνο αριθμούς, ανοιγόκλεινε το στόμα και μετά στο μοντάζ τον μεταγλώττιζαν, έβαζαν κάποιον άλλον να μιλάει ελληνικά από πάνω του. Στον "Παπαφλέσσα" είχα τον ρόλο του υπασπιστή του Ιμπραήμ, μου είπαν “μετά θα κάνεις και τον γιο του Αλή Πασά στους "Σουλιώτες", και έτσι έκανα και άλλες σκηνές μαζί του. Εγώ, βέβαια, ήξερα πότε ήταν ο Δράμαλης και πότε ο Αλή Πασάς, εμένα δεν μπορούσαν να μου πουν για παράδειγμα ότι “είσαι ο υπασπιστής του Ιμπραήμ” και να βρίσκομαι στο αντίσκηνο του Αλή Πασά και να μην το καταλαβαίνω (γέλια). Είχα σκηνές μαζί του, εγώ μιλούσα, είχα διαβάσει κανονικά το σενάριο και αυτός όπως σου είπα, μετρούσε, ανοιγόκλεινε το στόμα του, ψάχνε γύρευε. Ήταν όμως ωραίος τύπος. Σηκωνόταν το πρωί στο ξενοδοχείο στη Λάρισα και έπαιρνε απ’ τις 5 η ώρα τη γυναίκα του τηλέφωνο στην Ισπανία, αυτή δεν το σήκωνε και ο κακομοίρης φώναζε “ίο σόνο κορνούτο!”, “είμαι κερατάς!”, (ξανά γέλια), δεν ξέρω, πρέπει να είχε κάποιο πρόβλημα οικογενειακό εκείνη την περίοδο. Ούτε ξέρω πως τον είχαν βρει, έλα ντε, κάτι είχε κάνει αυτός τότε, είχε παίξει σε κάτι γουέστερν, και τον είδαν εδώ στην Ελλάδα και μάλλον τους άρεσε. Ήμουν και νέος ηθοποιός τότε, δεν μπορούσα να ρωτήσω εγώ “πού τον βρήκατε αυτόν”, ας πούμε. Βέβαια ο ρόλος του πήγαινε πολύ, ήταν μια χαρά όλο αυτό έτσι στημένο”. Έλληνες φαντάροι με φέσια και φουστανέλες Όλο αυτό το πλήθος που βλέπουμε να παίρνει μέρος σε μάχες με γιαταγάνια, καριοφίλια, ντυμένοι Έλληνες και Τούρκοι, δεν είναι παρά κομπάρσοι-μεταγραφή από ένα άλλο μέρος που χρειάζεται να παίξεις το καλύτερο θέατρο της ζωής σου για να τα βγάλεις πέρα: τον ελληνικό στρατό. Εκατοντάδες στρατιώτες που έκαναν τότε απλώς τη θητεία τους, “επιστρατεύτηκαν” από τους παραγωγούς για να συμπληρώσουν το cast της ταινίας.
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |