Συμπληρώνονται σήμερα 135 χρόνια από την "απελευθέρωση" της Μικροσπηλιάς από τον τσιφλικά της περιοχής Αθανάσιο Τσαντούκλα... ... Ήταν 20 Οκτωβρίου 1885, ώρα 3 το μεσημέρι όταν σε μία αποθήκη των τσιφλικάδων Κωνσταντίνου και Αθανάσιου Τσαντούκλα, 38 Μικροσπηλιώτες εξαγόρασαν την τόπο τους. Μια ιστορική ημέρα για το χωριό μας! Μια ημέρα που πρέπει κάθε χρόνο να γιορτάζεται! Ο καταξιωμένος ιστορικός από την Μικροσπηλιά Θοδωρής Σιόντης στον "ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ" γράφει: Στις 20 Οκτωβρίου του έτους 1885, ημέρα Κυριακή και ώρα 3 μ.μ., διεξήχθη η εξαγορά της Μικροσπηλιάς, σύφωνα με το υπ. αριθμ. 777 συμβόλαιο. Συγκεκριμένα στην αποθήκη που διατηρούσαν στον οικισμό οι τσιφλικάδες, πωλητές Κωνσταντίνος και Αθανάσιος Τσαντούκλας, προσήλθαν ο τότε Συμβολαιογράφος Τζουμέρκων Σπυρίδων Παπαβλασσόπουλος ο οποίος συνέταξε και το σχετικό συμβόλαιο, οι 38 οικογενειάρχες του οικισμού ως αγοραστές και οι προσκληθέντες μαρτυρες της διαδικασίας Ιωάννα Κώστα και Βασιλεία Χουλιάρα, γεωργοί και κάτοικοι του γειτονικού οικισμού των Λεπιανών. Επιπλέον, στο χώρο παρευρίσκονταν ως προσκληθέντες μάρτυρες ταυτοποίησης των οικογενειαρχών έναντι του Συμβολαιογράφου, ο ελληνοδιδάσκαλος Βασίλειος Καψάλης και ο κτηματίας Αναγνώστης Συμπέθερος, οι οποίοι κατάγονταν από το άλλο γειτονικό οικισμό, τον Καταρράκτη. Δυστυχώς το πρωτότυπο του συμβολαίου εξαγοράς, το οποίο φυλασσόταν στο βιβλίο μεταγραφών του Συμβολαιογραφείου Αγνάντων δεν υπάρχει. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1943, οι Γερμανοί ακτακτητές πυρπόλησαν τον οικισμο των Αγνάντων, με αποτέλεσμα να καταστραφεί ολοσχερώς το πολυσήμαντο αρχείο του. Το περιεχόμενο του εν λόγω εγγράφου σώθηκε σε ακριβές αντίγραφο, το οποίο εξήχθη από το βιβλίο μεταγραφών, την 31η Μαΐου του 1928. Πιθανότατα, η μεταγραφή έγινε έπειτα από αίτημα κατοίκων της περιοχής, προκειμένου να προσκομιστεί στο Υπουργείο Γεωργίας προς αναγνώριση των δασικών και καλλιεργήσιμων εκτάσεων της κοινότητος. Σύμφωνα με το περιεχόμενο του συμβολαίου, η έκταση του οικισμού της Μικροσπηλιάς υπολογίστηκε, κατά προσέγγιση, σε 1.448 στρέμματα, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν οι οικίες μετά του περιβάλλοντος χώρου τους, τα βοηθητικά κτίσματα (αποθήκες - καλύβες), οι καλλιεργήσιμες και μή εκτάσεις, τα βοσκοτόπια, όπως και οι χερσώδεις και δασώδεις εκτάσεις. Η υπολογισμένη προς πώληση έκταση ταυτίζεται, εν πολλοίς, με τα σημερινά όρια του οικισμού.Το τίμημα της εξαγοράς εκτιμήθηκε σε 570 χρυσά εικοσόφραγκα, ισοδύναμα με 13.680 δραχμές της περιόδου του Όθωνος (παλαιές), οι οποίες αντιστοιχούσαν σε 11.400 δραχμές Γεωργίου Α' (νέες). Η αντιστοιχία μεταξύ παλαιών και νέων δραχμών έγινε διότι πέραν του ισχύοντος νομισματικού συστήματος, οι συναλλαγές των πολιτών εξακολουθούσαν να γίνονται με κοπές του προγενέστερου. Παρ’ ότι στην απαρχή του συμβολαίου ορίζεται πως οι Μικροσπηλιώτες αγόραζαν "άπό κοινού καί έξ άδιαιρέτου" την περιοχή, στη συνέχεια διευκρινίζονται ονομαστικά το ποσό που όφειλε ένας έκαστος των οικογενειαρχών, σύμφωνα με την περιουσία που διαχειρίζονταν και αγόραζε. Η ιδιότυπη αυτή διατύπωση λειτουργούσε ως εγγύηση για την καταβολή του συνολικού οφειλόμενου τιμήματος προς τους πωλητές, όπως αναγράφεται και στο τέλος τους συμβολαίου, όπου τονίζεται πως "οι οφειλέτες ήσαν αλληλέγγυοι και εις ολόκληρον". Οπωσδήποτε στις διαπραγματεύσεις εκ μέρους των Μικροσπηλιωτών, μετείχαν επιλεγμένοι εκπρόσωποι. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση επικεφαλής των διαπραγματεύσεων τέθηκε ο Θεόδωρος Σιόντης - Βάγιας, γεγονός που δεν αποκλείεται. Ο ίδιος διεκδικούσε το μεγαλύτερο ιδιοκτησιακό δικαίωμα στην περιοχή,όπως φαίνεται από το τίμημα της εξαγοράς που του αναλογούσε, το οποίο υπερείχε κατά πολύ από εκείνα των υπολοίπων κατοίκων του οικισμού. Αξίζει να σημειωθεί πως ο εν λόγω Μικροσπηλιώτης υπήρξε προπροπάππους του γράφοντος! Τη διττή επωνυμία, Σιόντης - Βάγιας, διατήρησαν οι άρρενες απόγονοι της οικογένειας, έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Στην ουσία πρόκειται αρχικά για μία οικογένεια, υπό την επωνυμία Βάγιας. Ωστόσο, από την εποχή του Θεοδώρου, ο οποίος και επονομαζόταν Σιόντης, τα μέλη της οικογένειας αυξήθηκαν, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί η συγγένειά τους. Οι συμβαλλόμενοι δήλωσαν ενώπιον του Συμβολαιογράφου, ο οποίος τους ανέγνωσε το κείμενο, ότι αποδέχονται πλήρως τους όρους του συμβολαίου. Οι Μικροσπηλιώτες το υπέγραψαν τερματίζοντας οριστικά τη μακρά περίοδο εκμετάλλευσής τους σε εργασιακό και κυρίως ιδιοκτησιακό επίπεδο. Για την ιστορία της Μικροσπηλιάς, η εξαγορά της 20ης Οκτωβρίου 1885 αποτελεί ορόσημο. Η επιτυχής αποπληρωμή του τιμήματος εξαγοράς τέσσερα έτη αργότερα, το 1889, σήμανε την πλήρη κυριότητα των κατοίκων του οικισμού επί των κτημάτων τους και την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσής τους. Στο εξής, οι Μικροσπηλιώτες ασχολήθηκαν συστηματικά με την οικιακή τους οικονομία, καλλιεργώντας τα χωράφια που πλέον τους ανήκαν και εκτρέφοντας περιορισμένης κλίμακας κτηνοτροφία. Συστηματική υπήρξε η ενασχόλησή τους με το επάγγελμα του κτίστη, περίφημη τέχνη που από παλαιά ανθούσε στην περιοχή. Οργανωμένοι συντεχνιακά σε “μπουλούκια“ ταξίδεψαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος (Ευρυτανία, Αιτωλοακαρνανία, Θεσσαλία κ.α.), ανεγείροντας δημόσια κτήρια, όπως γεφύρια, εκκλησιές και σχολεία, μα και ιδιωτικές κατοικίες. Επιπλέον, άριστες υπήρξαν οι επιδόσεις τους στα γράμματα, καθώς αρκετοί διέπρεψαν σε διάφορες επιστήμες. Η αποδημία τους υπήρξε κυρίως εσωτερική και εκδηλώθηκε προς τα μεγάλα αστικά κέντρα κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Σήμερα η Μικροσπηλιά είναι ένας από τους πλέον καλοδιατηρημένους ορεινούς οικισμούς της Ηπείρου, με όμορφες οικίες και περιποιημένα μνημεία, στην αγκαλιά μιας σπάνιου φυσικού κάλους περιοχής. Οι 38 Μικροσπηλιώτες που εξαγόρασαν τον τόπο τους: Πηγή: «ΜΙΚΡΟΣΠΗΛΙΑ ΑΡΤΑΣ» Η εξαγορά του οικισμού το έτος 1885 (Συμβόλαιο ΰπ άρίθμ. 777) Θοδωρής Σιόντης / ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ / Ιωάννινα 2018
0 Comments
Leave a Reply. |
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |