Ο Δημήτρης Βεζανής ήταν ένας εθνικοσοσιαλιστής πολιτικός ο οποίος διετέλεσε Νομάρχης της Άρτας την περίοδο 1930-31... ...
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1909 και πατέρας του ήτανε ο Σωτήρης Βεζανής νομικός και βιομήχανος και ένας από τους πρώτους που έθεσαν τα θέματα της 8ωρης εργασίας της αργίας της Κυριακής και της εισαγωγής του θεσμού των κοινωνικών ασφαλίσεων.Είχε μία αδελφή την Ελένη Κοτσαρίδα-Βεζανή. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου στη Γερμανία, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας στη σχολή Πολιτικών Επιστημών. Την περίοδο 1930-1931 διατέλεσε Νομάρχης Άρτας, ενώ από το 1936 έως το 1948 ήταν διευθυντής στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, [Ι.Κ.Α.]. Ήταν ενεργό πολιτικό και ιδεολογικό στέλεχος Εθνικιστικών κινήσεων και μαζί με τους μαζί με τους Γ. Ρουμάνη, Παμπούκη, Δ. Σούτζο, υπήρξε ηγετικό στέλεχος της οργανώσεως «Εθνικιστικός Σύνδεσμος» , η οποία στην κατοχή δημιούργησε την αντιστασιακή οργάνωση «Πρόμαχοι» και εξέδιδε τα έντυπα «Ο Προμαχών» και «Η Μπόμπα». Το 1935 υποστήριζε ότι η δημοκρατία είναι στενά συνδεδεμένη με τον ανθρωπισμό και τον σοσιαλισμό, όμως σταδιακά κατέληξε στο συμπέρασμα της απαξίας της Δημοκρατίας και όχι της προσωρινής της ανεπάρκειας, και κατέκρινε την «οικονομική και ηθική βαράθρωσι εις την οποίαν μάς έφερε η δημοκρατική πολιτεία» ως «μία των μεγαλυτέρων πηγών της αντιδημοκρατικής και αντιανθρωπιστικής κινήσεως». Σύμφωνα με την άποψή του υπήρχε κρίση του «δημοκρατισμού», της δημοκρατικής ιδεολογίας, κρίση της ως πολιτεύματος και κρίση του ίδιου του κοινοβουλευτισμού. Στη μελέτη του «Η Κρίσις του Δημοκρατισμού» περιγράφει το φασισμό ως «κυρίως μια πνευματική κίνησις, μία επανάστασις ψυχών κατά της υφισταμένης τάξεως των πραγμάτων…{…}… ο Φασισμός δεν προτιμά την δουλείαν από την ελευθερίαν. Αλλά βλέπων τον άμεσον, τον μέγα κίνδυνον όστις απειλεί όχι μόνον το παρόν αλλά και το μέλλον της φυλής θέλει να τη σώση πάσει δυνάμει, έστω και με θυσίαν των μεγαλυτέρων ανθρωπίνων αγαθών. Η διαφορά λοιπόν μεταξύ αντιδημοκρατών και δημοκρατών δεν είναι ότι οι πρώτοι τάσσονται υπέρ της δουλείας και οι δεύτεροι υπέρ της ελευθερίας. Αλλ’ ότι οι πρώτοι βλέπουν τον κίνδυνον ενώ οι δεύτεροι δεν θέλουν να ιδούν αυτόν». Το 1944 εντάχθηκε ως μέλος στην αντιστασιακή οργάνωση «Χ» του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα, ενώ την περίοδο από το 1946 έως το 1949, αρθρογραφούσε σε μια σειρά από έντυπα υποστηρίζοντας τις θέσεις των νόμιμων Ελληνικών κυβερνήσεων. Μαζί με τους Κύπρου Μακάριο, Νικόλαο Παπαδόπουλο, Γεώργιο Στράτο, Γεράσιμο Κονιδάρη, Αντώνιο Αυγίκο, Σάββα Λοϊζίδη, Σωκράτη Λοϊζίδη, Γεώργιο Γρίβα, Ηλία Τσατσόμοιρο, Δ. Σταυρόπουλο, και Ηλία Αλεξόπουλο, ανήκε στη δωδεκαμελή επιτροπήπου συγκροτήθηκε στην Αθήνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, η οποία ορκίστηκε στην Καινή Διαθήκη.Η επιτροπή είχε πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, που ήταν ο πολιτικός αρχηγός του Αγώνα. Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτριο Κιτσίκη ήταν θαυμαστής του Περικλή Γιαννόπουλου και θεωρητικός ενός «καθαρά ελληνικού φασισμού», ενώ πάντα κατά τον Κιτσίκη, το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου είχε αποφασίσει να του αναθέσει υπουργικά καθήκοντα, όμως η απόφαση ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Πέθανε στις 19 Μαρτίου 1968 στην Αθήνα. Η κηδεία του έγινε το απόγευμα της ίδιας μέρας από τον ναό του Α΄νεκροταφείου Αθηνών, όπου και τάφηκε. Το 1930 σαν Νομάρχης Άρτας έδωσε σε τοπική εφημερίδα της εποχής της παρακάτω συνέντευξη:
0 Comments
Leave a Reply. |
ΕπικοινωνίαΤις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας, μπορείτε να τα στείλετε στο email:
taneatismikrospilias24 @yahoo.gr Δημοφιλέστερα άρθρα |