Η ΛΑΜΠΡΟΥΛΑ, Η ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ 13:43

Όταν έχεις γνωρίσει έναν άνθρωπο της προσφοράς και της δημιουργίας, του εθελοντισμού και της δοτικότητας, των ανιδιοτελών δράσεων και των απεριόριστων συναισθημάτων, είναι αδύνατον να μην πενθήσεις για τον πρόωρο και άδικο χαμό του...

---

...
Ένας τέτοιος άνθρωπος υπήρξε και η Λαμπρινή Παπαδήμα-Σπαή, η «Λαμπρούλα» για τους συγγενείς, χωριανούς και φίλους της, που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι τόσο απρόσμενα.

Γεννήθηκε στο Αθαμάνιο Άρτας το 1945. Παιδί πολύτεκνης οικογένειας τελείωσε το δημοτικό σχολείο στο χωριό της. Συνέχισε τις γυμνασιακές σπουδές της σε Άρτα και Πάτρα. Φοίτησε στη Νομική Σχολή Αθηνών και ακολούθησε τον δικαστικό κλάδο, ανεβαίνοντας ιεραρχικά στον ανώτατο βαθμό της προέδρου Εφετών.

Δημιούργησε μια υποδειγματική οικογένεια, έχοντας μια κόρη κι ένα γιο (πρόσφατα είχε αποκτήσει και εγγονή, χαιρόταν δε ιδιαίτερα το ρόλο της γιαγιάς) και αγαπημένο σύντροφο το σύζυγό της Γιώργο.

Πολλές οι ενασχολήσεις με τα «κοινά» στην πορεία της ζωής. Ας σταθούμε λίγο στα τελευταία-δυστυχώς-χρόνια της κι ας αναφερθούμε στην απέραντη αγάπη κι έγνοια της για τα «πάτρια εδάφη».

Οραματίστηκε τα Τζουμέρκα σαν την Ελβετία της Ελλάδας. Πάντα έλεγε: «Τί περισσότερο έχουν αυτοί από μας; Σε φυσική ομορφιά υπερτερούμε. Ας παλέψουμε την ανάπτυξη της περιοχής μας και θα τους ξεπεράσουμε». Με βάση αυτό το σκεπτικό-που πίστευε βαθιά-ιδρύθηκε και η Ένωση Συλλόγων και Αδελφοτήτων του Δήμου Αθαμανίας (πριν τη διεύρυνση σε Δήμο Κεντρικών Τζουμέρκων). Η ίδια ήταν το σημαντικότερο ιδρυτικό μέλος και με την ιδιότητα της νομικού κατόρθωσε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να αποκτήσει το δευτεροβάθμιο αυτό Συλλογικό όργανο νομική ισχύ. Είχε την πεποίθηση πως το μέλλον ανήκει στην περιοχή των Τζουμέρκων και πως η προβολή και ανάπτυξή της θα μπορούσε να επιτευχθεί με συλλογική προσπάθεια, ενδιαφέρον και μεράκι για τον τόπο, με ενέργειες και δράσεις Πολιτιστικών (όχι απαραίτητα) Συλλόγων αλλά και ιδιωτικών πρωτοβουλιών μεμονωμένα. Διατηρούσε στενή και άψογη επαφή και συνεργασία με όλους τους Συλλόγους των πρώην Δήμου Αγνάντων και Κοινοτήτων Θεοδωριάνων και Μελισσουργών.

Ήταν ιδιαίτερα οργανωτική και απίστευτα συνεπής στις υποχρεώσεις της, διορατική στην επιστολή συνεργατών, αεικίνητη και διπλωμάτης, επίμονη για την επίτευξη των στόχων της, οι οποίοι, εξαιτίας της επιμονής αυτής, πάντα στεφόταν με επιτυχία.

Όντας ευαισθητοποιημένη σε θέματα πολιτισμού, υπήρξε εμπνευστής πολλών εκδηλώσεων, πολιτιστικών, αθλητικών και ψυχαγωγικών, που άλλες τείνουν να γίνουν θεσμός (Αθαμάνιος Διαδρομή, Φεστιβάλ Παραδοσιακών Χορών, Εργαστήρι Ζωγραφικής) και άλλες (αφιέρωμα στο Ρίτσο) να μείνουν αξέχαστες, καθότι πρωτοποριακές για την περιοχή. Έγνοια της ήταν η ανάπτυξη των Τζουμέρκων όταν οργάνωνε τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις της Ένωσης (τις οποίες φρόντιζε να στηρίζει πάντοτε με την παρουσία της), όταν αγωνιούσε για την παρουσίαση της εκπομπής «Κυριακή στο Χωριό», όταν συντόνιζε τις εκδρομές της Ένωσης στην Τουρκία ή το Ελληνικό Ιωαννίνων, όταν με το πέρας μιας πετυχημένης εκδήλωσης είχε βάλει ήδη το πλάνο της επόμενης, όταν διεκδικούσε στα Δημοτικά Συμβούλια την οικονομική ενίσχυση της Ένωσης.

Δεν είχε μόνο το όραμα για τα Τζουμέρκα. Είχε λόγο, άποψη, ιδέες πρωτοποριακές και επιμονή για την υλοποίησή τους. Σκεφτόταν έντονα την έκδοση της εφημερίδας της Ένωσης, την εκδρομή στην Καππαδοκία, θεατρικές παραστάσεις και παραστάσεις καραγκιόζη με «πάντρεμα» παραδοσιακών ασμάτων. Νοιαζόταν όσους μένουν μόνιμα στα Τζουμερκοχώρια κι ήθελε να οργανώσει εκδηλώσεις γι’ αυτούς που δεν είχαν εύκολη πρόσβαση στην ψυχαγωγία, όπως η ίδια έλεγε. Έγνοια μόνιμη είχε και για τη νεολαία, γι’ αυτό και προγραμμάτιζε μια ξεχωριστή εκδήλωση για νέους κάθε καλοκαίρι.

Ο τόπος των Τζουμέρκων την είχε ανάγκη κι είχε πολλά να δώσει. Δυστυχώς «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων…». Όσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν ή να συνεργαστούν με την Λαμπρινή κάτι πήραν. Γλυκύτητα ή αυστηρότητα, διπλωματία ή βέτο, οτιδήποτε κι αν ήταν-πάντα κατά περίσταση-θα χρεωθεί στον καθένα σαν κέρδος ζωής.

Καλό ταξίδι Λαμπρινή. Και να ξέρεις πως κάποιοι «ρομαντικοί μαθητές σου», που τους δίδαξες με τη στάση ζωής σου την αγάπη και την έγνοια για τον τόπο τους, θα παλέψουν, όσο κι όπως μπορούν, για να στήσουν στο μπόι που τους πρέπει τα τραχιά Τζουμέρκα!

Χαρά Βρατσίστα – Γκόγκου
Νίκος Μανούσης

syllogos-vourgareliou.gr